توسل
وهابیت خطاب غیر خداوند با لفظ «یا» را شرک می دانند. باید گفت هر خطابی با الفاظ ندا شرک نیست، بلکه به نیت ندا کننده بستگی دارد؛ اگر ندا کننده، او را مستقل در برآوردن حاجت نداند، شرک نیست.
مفتیان وهابی ادعا کرده اند که توسل به اموات کاری شرک آمیز و مخالف با شریعت مقدس است. آنان با این ادعای باطل، معتقدند اگر کسی معتقد به این کار باشد در حقیقت مشرک شده و از دایره ایمان خارج شده است. اما بر خلاف نظر باطل وهابیون باید گفت علاوه بر آیات و روایات معتبری که در منابع عامه بیان شده، علمای اهل سنت نیز معتقد به جواز توسل به اموات و صالحین و اولیای الهی هستند.
قرآن مجید انتخاب وسیله و توسل را جایز دانسته و بلکه به آن سفارش کرده است. خداوند در آیه 35 سوره مائده می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوای الهی پیشه کنید و وسیله ای برای تقرب به خدا بجویید و در راه او جهاد کنید! باشد که رستگار شوید.»
قرآن مجید انتخاب وسیله و توسل را جایز دانسته و بلکه به آن سفارش کرده است. خداوند در آیه 35 سوره مائده می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوای الهی پیشه کنید و وسیله‌‌ای برای تقرب به خدا بجویید و در راه او جهاد کنید! باشد که رستگار شوید.»
قرآن مجید انتخاب وسیله و توسل را جایز دانسته و بلکه به آن سفارش کرده است. خداوند در آیه 35 سوره مائده می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوای الهی پیشه کنید و وسیله‌‌ای برای تقرب به خدا بجویید و در راه او جهاد کنید! باشد که رستگار شوید.»
اگر امامان و امامزادگان (ع) صدای زائر را نمی شنیدند، تعلیم زیارتهای متعدد و معتبر از ناحیه اهل بیت (ع) کاری عبث و بیهوده بوده است و صدور کار بیهوده از آنان، با مقام و عصمت ایشان تناسب ندارد.
سلام خطابی مسلمانان در پایان نماز، نشان دهنده این است که پیامبر (ص) صدای همه را می شنوند. باید به برقعی و امثال او گفت که اگر پیامبر خدا (ص) سلام آنها را نمی شنود، پس این کار همه مسلمانان لغو است و اگر می شنوند، پس قطعاً توسلات ما را نیز می شنوند و به آنها پاسخ می دهند.
قرآن مجید انتخاب وسیله و توسل را جایز دانسته و بلکه به آن سفارش کرده است. خداوند در آیه 35 سوره مائده می فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! تقوای الهی پیشه کنید و وسیله ای برای تقرب به خدا بجویید و در راه او جهاد کنید! باشد که رستگار شوید.»
شیعیان مانند سایر مسلمانان، در هنگام بروز بیماری، علاوه بر مراجعه به پزشکان، از اموری هم‌چون توسل نیز غافل نمی‌شوند و با توسل به ذات اولیاء الهی، درصدد شفای بیماری خود هستند. این مسأله (یعنی توسل به اولیاء الهی برای شفای بیماری) مورد تأکید روایات اسلامی بوده، لذا مشروع و جایز شمرده می‌شود.
یکی از مفاهیم مورد اعتقاد شیعه که "شریعت سنگلجی" آن را مردود و کفر می‌شمارد، واسطه قرار دادن اهل بیت (ع) و حاجت خواهی از آنان در زمینه دنیوی و اخروی است. درحالی که توسل، یکی از اعتقادات مهم مسلمانان است که ریشه در قرآن و روایات صحیح اهل‌بیت (ع) دارد.
علمای اهل سنت برای توسل و تبرک و برآورده شدن حاجت خودشان به زیارت قبر اولیای الهی می‌رفتند، تا خداوند دعای آنها را به اجابت برساند؛ چنان‌چه بسیاری از علمای اهل سنت به زیارت قبر امام رضا (علیه‌السلام) می‌رفتند تا توسل و تبرک به این ولی خداوند داشته باشند.
برداشت می‌شود که گویا در مورد توسل به افرادی چون حضرت علی اصغر (علیه‌السلام)، ابهامی در ذهن برخی از افراد وجود دارد که ریشه‌اش می‌تواند این باشد که در این دنیا، یک طفل شش ماهه نمی‌تواند از مقامات معنوی برخوردار شود؛ اما با توجه به شواهد قرآنی موجود می‌توان اثبات کرد که حتی در طفولیت نیز می‌توان از مقامات معنوی برخوردار بود.
طبق اصول عرفان کیهانی، برای جلوگیری از منیت و غرور در طریق عرفان، بهره‌گیری از هر نوع فن و تکنیکی ممنوع بوده و بی‌ابزرای یکی از خصوصیات برتری عرفان حلقه نسبت به سایر معنویت‌ها به شمار رفته است. طاهری می‌گوید:«یکی از تفاوت‌ها وجود فن و تکنیک در سایر عرفان‌هاست که با عرفان اصیل سازگاری ندارد. وقتی فردی به کمک تکنیک، توانایی و قدرتی کسب می‌کند، در نهایت آن را به‌حساب توان فردی و این‌که تکنیک را به‌خوبی به کار برده است، می‌گذارد و دچار غرور و منیت و خودستایی می‌گردد.»
سیره زندگانی و سفارشاتی که امام کاظم (علیه‌السلام) انجام داده‌اند، گواه روشنی بر مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی است؛ چنان‌که آن حضرت به نقل از پدر بزرگوارشان، دعایی را برای ورود به مسجد، توصیه می‌فرمایند که در بخشی از آن، توسل به ذات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و امیرالمومنین (علیه‌السلام) صورت گرفته است که نشان از مشروعیت توسل به ذات اولیاء الهی دارد.