پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ «سید مصطفی طباطبایی» یکی از چهره‌های شاخص جریان انحرافی «قرآن‌بسندگی» است که در سخنان و همچنین تألیفاتش، مرتباً شیعیان را به خاطر اعتقاد به مسائلی همچون توسل و استغاثه مشرک می‌داند؛ وی در یکی از آثارش، در ضمن تفسیر آیه 26 سوره شوری[1] می‌نویسد: «آیه شریفه، در ادامه شرح عنایات خدا نسبت به بندگان است. محتوای آیات، به وضوح واسطه‌تراشی را رد می‌کند و نشان می‌دهد که بهترین وسیله برای پذیرش توبه، نه توسل به اشخاص، بلکه ایمان و عمل صالح است».[2]

طرح این ادعا از جانب «سید مصطفی طباطبایی» در حالی است که قرآن ما را به توسل امر کرده است خداوند متعال می‌فرماید: «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا»؛[3] «و اگر آنان هنگامی که بر خود ستم کردند، پیش تو می‌آمدند و از خدا آمرزش می‌خواستند و پیامبر برای آنان آمرزش می‌خواست، قطعاً خدا را توبه‌پذیر مهربان می‌یافتند».

خداوند متعال در این آیه، به صراحت می‌فرماید که آمدن به سراغ پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و او را بر درگاه خدا شفیع قرار دادن و وساطت و استغفار او برای گنهکاران مؤثر است و موجب پذیرش توبه و رحمت الهی است. اگر وساطت و دعا و استغفار و شفاعت خواستن از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله شرک بود، چنان که «سید مصطفی طباطبایی» معتقد است؛ چگونه ممکن بود که قرآن چنین دستوری را به گنهکاران بدهد؟ این نکته بدیهی است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آمرزنده گناه نیست؛ او تنها می‌تواند از خدا طلب آمرزش کند و این آیه، پاسخ دندان‌شکنی است به امثال «سید مصطفی طباطبایی» که این‌گونه وساطت را انکار می‌کنند. نکته جالب توجه در این آیه این است که قرآن نمی‌گوید، تو برای آنها استغفار کن، بلکه می‌گوید: «رسول» برای آنها استغفار کند، این تعبیر، گویا اشاره به آن است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله از مقام و موقعیتش استفاده کرده و برای خطاکاران توبه‌کننده، استغفار کند.

از جمله آیات دیگری که می‌توان برای رد این ادعای «سید مصطفی طباطبایی» به کار برد، این آیه است که خطاب برادران حضرت یوسف سلام‌الله‌علیه به یعقوب نبی سلام‌الله‌علیه و وساطت برای دعا و استغفار است: «یَا اَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا اِنَّا کُنَّا خَاطِئِینَ»؛[4] «گفتند: ای پدر! برای گناهان ما آمرزش‌خواه که ما خطاکار بودیم».

در این آیه، خداوند داستان برادران حضرت یوسف سلام‌الله‌علیه را یادآوری می‌کند که آنها بعد از پشیمانی از کردارشان، نزد حضرت یعقوب سلام‌الله‌علیه آمدند و از او که پیامبر خدا بود، درخواست کردند که از خداوند برای آنها طلب بخشش کند. حضرت یعقوب هم نگفت که چرا خودتان مستقیماً سراغ خداوند نمی‌روید و به من متوسل شده‌اید؛ بلکه به آنها وعده داد که از خداوند برای آنها طلب بخشش خواهد کرد.

بنابراین باید گفت این ادعای «سید مصطفی طباطبایی» ادعای بی‌اساس و باطلی است و برای اثبات یک ادعا، باید تمام آیات قرآن را کنار هم دید و گزینشی به آنها رجوع نکرد.

پی‌نوشت:
[1]. «وَ یَسْتَجِیبُ الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَیَزِیدُهُم مِّن فَضْلِهِ وَالْکَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ»؛[شوری/26] «و (دعاى) کسانى را که ایمان آورده و کارهاى نیکو انجام داده ‏اند اجابت مى‏ کند و از فضل خویش بر آنان مى‏ افزاید و براى کافران عذابى شدید است».
[2]. طباطبایی، سید مصطفی، تفسیر بیان معانی بدر کلام ربانی، ج10، ص196.
[3]. سوره نساء، آیه 64.
[4]. سوره یوسف، آیه 97.