وحیدالاولیاء (مدعی عرفان و سلوک الی الله)، حامی محمدرضا پهلوی بود و هنگامی که برای جان او احساس خطر کرد، به مریدانش دستورالعملی داد که برای سلامتی جان محمدرضا پهلوی دعا کنند؛ این درحالیست که حکومت پهلوی یکی از مصادیق جریان طاغوت است و همه مسلمان‌ها باید در راستای عبودیت الهی، از طاغوت اجتناب کنند.

وحیدالاولیاء، سی‌وهفتمین قطب سلسله ذهبیه از راه خواب، پیر و مراد خویش را انتخاب کرده است؛ این درحالیست که در متون دینی، خواب ملاک و حجت برای عمل در امور فقهی و سیر و سلوک نیست.

مولوی در کتاب مثنوی، گاهی اوقات برای بیان مطالب اخلاقی، به روایات جعلی تمسک کرده است؛ یکی از این روایات جعلی، کلام «کلمینی یا حمیراء: با من سخن بگو ای حمیرا» است که از رسول‌خدا(ص) نقل می‌کند؛ در حالی که علمای شیعه و اهل‌سنت قائل به جعلی بودن این کلام شده‌اند.

سید مصطفی آزمایش، ترویج مسجد جمکران را از جانب جمهوری اسلامی ایران، بت تراشی و مصداق شرک می‌داند، این در حالیست که ایشان همچون وهابی‌ها بدون هیچ گونه دلیلی معتبری از متون دینی، شیعیان را متهم به شرک می‌کند ولی ترویج این مکان‌ها هیچ گونه منافاتی با متون دینی ندارد.

سلطان حسین تابنده اعتقاد داشت که در سال 61 ق، مردم مکه با امام حسین(ع) بیعت کرده‌اند، در صورتی که مردم مکه به خاطر کینه‌هایی که از امیر‌المؤمنین(ع) به دل داشتند جز عده کمی کسی به خدمت حضرت نرسیده است. لذا اندیشه‌ی سلطان حسین تابنده با واقعیت‌های تاریخی ناسازگار است.

مصطفی آزمایش در دروغی آشکار به امام خمینی (ره) نسبت می‌دهد که در نظریه ولایت فقیه، ولی فقیه حدود شرعی را تعیین کرده و تابع دستورات الهی نیست؛ این درحالیست که حضرت امام در کتاب ولایت فقیه، خداوند را قانون‌گذار دانسته و رسول‌خدا(ص) و جانشینان او اعم از اهل‌بیت(ع) و فقیه جامع‌الشرائط را مجری قوانین الهی می‌داند.