ابن عربی درکتاب فتوحات، شجره آباء مهدوی را دقیقاً اسم برده و می‌نویسد: او از عترت رسول الله و از فرزندان فاطمه است و جد او حسین بن علی ... است. اما وهابیون با دست بردن به عبارات فتوحات، این جملات را حذف کرده و عبارت مبهم و گمراه کننده «جده الحسین بن علی بن ابی طالب» را قرار داده‌اند، تا مردم را از حقایق دور کنند.

در میان مسلمانان کسی نیست که در ظهور شخصی به نام مهدی در آخر الزمان تردید داشته باشد. منتهی در میان شیعه و اهل سنت، یک مساله‌ی اختلافی وجود دارد و آن این است که شیعه قائل به ولادت ایشان از زمان امام عسکری (ع) است، در حالی‌که برخی از اهل سنت می‌گویند، ایشان بعداً به‌دنیا خواهد آمد. حال آن‌که حدیث ثقلین قول شیعه را اثبات می‌کند.

یکی از ویژگی‌های اهل‌بیت، نگاه آنان به آخرالزمان بود. همه آنان، فرمایشاتی را برای این زمان بیان فرموده‌اند. با توجه به عصر امام سجاد(علیه السلام)، شرایط برای سخنرانی و ارشاد بسیار مشکل بود. لذا امام سجاد(علیه السلام) معارف را در قالب دعا و نیایش بیان می‌فرمودند که احادیث مربوط به مهدویت از جایگاه ویژه و ممتازی برخوردار است.

در حالی‌که ایجاد حکومت واحد جهانی برای بشر به‌صورت یک آرزوی رؤیایی و طلایی درآمده است، احادیث اسلامی، تشکیل حکومت واحد جهانی اسلام را از ویژگی‌های قیام مهدی موعود (علیه السّلام) می‌داند و بیان می‌کند که در پرتو عدل او، جهان زیر پرچم یک حکومت، یک دولت و یک قانون و قارون‌ها و قارونک‌های زمان، از بزرگ و کوچک برچیده می‌شود.

درکتب معتبر اهل سنت حقایقی نهفته است که انسان‌های آزاد اندیش و پاک سرشت را بیدار می‌کند و ازدیده‌هایشان پرده ظلمت را پس می‌زند، راه مستقیم و راستین را به رویشان می‌گشاید، نور اهل بیت را جلوی رویشان می‌تاباند و به سوی مذهب اهل بیت رهنمودشان می‌سازد به شرطی که پنجره دل را بگشایند ودر برابر نور اهل بیت قرار بدهند.

انتظار را می‌توان به عنوان یک امر فطری و درونی نیز معنا کرد به این عنوان که تمامی افراد به نسبت اعمال و رفتار خود و یادیگران منتظر حادث شدن اتفتاقات پس از آن هستند. انتظار برای آمدن مصلح و سامان بخشیدن به امور عامه نیز در همین راستا معنا پیدا می‌کند. از این رو خداوند نیز وعده آمدن منجی را به منتظران داده است.