پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ همه فرق اسلامی بر ضرورت وجود مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) متفق هستند و معتقدند روزی مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور کرده و جهان را پر از عدل و داد خواهد کرد. از عبدالله بن مسعود روایت‌شده، که رسول الله (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «لَا تَذْهَبُ، أَوْ لَا تَنْقَضِی، الدُّنْیَا حَتَّی یَمْلِکَ الْعَرَبَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی، یُوَاطِئُ اسْمُهُ اسْمِی.[1] دنیا به پایان نمی‌رسد، تا آن‌که مردی از اهل‌بیت من، قدرت را به‌دست گیرد و بر عرب حکومت کند، نامش با من یکی است».
در روایتی دیگر از ابی‌داود چنین آمده است: «لو لم یبق من الدنیا إلا یوم لطول الله ذلک الیوم حتی یبعث الله فیه رجلا منی (أو من أهل بیتی) یواطئ اسمه اسمی واسم أبیه اسم أبی یملأ الأرض قسطا وعدلا کما ملئت ظلما وجوراً.[2] اگر از عمر دنیا بیش از یک روز باقی نماند، خداوند آن روز را طولانی می‌کند تا این‌که مردی از اهل‌بیت من برگزیده شود، نام او با نام من و نام پدرش با نام پدرم یکی است. او زمین را پر از عدل و داد و انصاف می‌کند. همان‌طور که پیش از آمدن او، پر از ظلم و ستم بوده است.»
چنان‌چه در روایت پیشین گذشت، شیعیان و دانشمندان اهل سنت، بر این عقیده گواهی می‌دهند، که مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از شجره طیبه محمد (صلی الله علیه و آله) و نهمین فرزند حسین بن علی بن ابی‌طالب (علیه السلام) است.
برخی از دانشمندان اهل سنت، برای حفظ و مصونیت افکار جامعه به شجره مهدوی تصریح کرده‌اند، چنان‌چه محی الدین عربی در باب 366 از کتاب فتوحات در رابطه با شجره طیبه مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌نویسد: بدانید که خروج مهدی حتمی است ... و او از عترت رسول الله و از فرزندان فاطمه است و جد او حسین بن علی و پدر او حسن عسکری، فرزند امام علی نقی (با نون) فرزند محمد تقی (با تاء) فرزند امام علی الرضا، فرزند امام موسی الکاظم، فرزند امام محمد الباقر، فرزند امام زین العابدین علی، فرزند امام حسین، فرزند امام علی بن ابی‌طالب می‌باشد.[3]
علامه جوادی آملی بعد از نقل این سخن از کتاب فتوحات می‌نویسد: «این‌گونه ضبط دقیق اسماء اهل بیت و «نقی» را با قید نون از «تقی» با قید تاء، جدا ساختن نشان اهمیت موضوع و همت بزرگان و دانشمندان علوم الهی در صیانت افکار جامعه اسلامی است، در حالی‌که در فتوحات کنونی، اثری از این عبارت‌ها به‌چشم نمی‌خورد و به‌جای آن عبارت مبهم و گمراه کننده «جده الحسین بن علی بن ابی‌طالب» نهاده شده است.»[4]
آری! در دنیای علمی امروز اهل سنت، این‌گونه دست‌بردها به کتب معتبر، رواج پیدا کرده است و این‌جاست که باید برای جامعه علمی آتی دنیا، غصه خورد، که عده‌ای وهابی از خدا بی‌خبر، چرا چنین با اعتقادات مردم بازی می‌کنند و هر چیزی را که به مذاقشان خوش نمی‌آید، حذف کرده تا انسان‌ها را از حقایق دور کنند. علمایی که باید هدایت‌گری کنند، خود باعث ضلالت و گمراهی مردم شده‌اند.

پی‌نوشت:

[1]. ابوداود سجستانی، سلیمان بن اشعث، سنن أبی داود، تحقیق: محمد محیی الدین عبد الحمید، المکتبة العصریة، بیروت، بی تا.ج4، ص 106.  ترمذی، سنن ترمذی، شرکة مکتبة ومطبعة مصطفی البابی الحلبی، مصر، ج 4، ص 505.
[2]. ابوداود سجستانی، سلیمان بن اشعث، سنن أبی داود، تحقیق: محمد محیی الدین عبد الحمید، المکتبة العصریة، بیروت، بی تا.ج4، ص 106.
[3]. این عبارت را علامه شعرانی در سال 958 قمری از کتاب فتوحات ابن عربی نقل کرده است. عبدالوهاب بن احمد بن علی بن احمد الشعرانی،دارالکتب العلمیه، بیروت،1419ق، ص422 .
[4]. جوادی آملی، عبدالله، امام مهدی موجود موعود، نشر اسراء، قم، 1390، ص59 .