طباطبایی از چهره‌های شاخص جریان قرآنیون در قرائتی نوین از آیات، به انکار شفاعت مورد قبول مسلمانان پرداخته و ادعا کرده است که شفاعت در واقع «تأثیر مخلوق بر خالق» است؛ بنابراین چنین بینشی را «شرک» و در تضاد با توحید می‌داند؛ این درحالی است که خود طباطبایی در جلسات تفسیری خود تصریح می‌کند که وجود پیامبر رافع عذاب است؛ یعنی حضور مخلوقی در رأی خالق تأثیرگذار است.

سید ابوالفضل برقعی ادعا می‌کند که خداوند از تمام کسانی که با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بوده‌اند و با ایشان بیعت کردند خشنود است و به آنان وعده بهشت داده است. در پاسخ به این ادعا باید گفت که رضایت خداوند، شامل تمامی کسانی که در آن روز با رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بیعت کرده‌اند نمی‌شود؛ بلکه تنها شامل کسانی می‌شود که با ایمان قلبی بیعت کرده‌اند؛ زیرا خداوند در قرآن، رضایت خود را مشروط به داشتن ایمان کرده است.

سید ابوالفضل برقعی از چهره‌های شاخص جریان قرآنیون است که بنا به گفته خودش، تنها بر آنچه که به صراحت از قرآن می‌فهمد تکیه می‌کند و بسیاری از احادیث نقل شده را رد می‌کند، وی همچنین از برخی عقاید امامیه فاصله گرفته و به اعتقادات وهابیت روی آورده است.

«مصطفی حسینی طباطبایی» ازجمله عناصر شاخص جریان سلفی‌گرای قرآنیون است که اعتقاد شیعیان به ولایت تکوینی انبیا و معصومین علیهم‌السلام را با اعتقاد مشرکان زمان پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله درباره قدرت بت‌ها همسان می‌پندارد، درحالی که میان این دو اعتقاد تفاوت وجود دارد؛ چرا که مشرکان نگاهی استقلالی به بت‌ها داشتند، درحالی‌که باورمندان به ولایت تکوینیِ اولیای الهی، آن را به اذن الهی می‌دانند و قائل به تفویض نیستند.

سید مصطفی طباطبایی از چهره‌های شاخص جریان قرآنیون است که بنا به گفته خودش، تنها بر آنچه که به صراحت از قرآن می‌فهمد تکیه می‌کند و بسیاری از احادیث نقل شده را رد می‌کند، وی همچنین از برخی عقاید امامیه فاصله گرفته و به اعتقادات وهابیت روی آورده است.

«سید ابوالفضل برقعی» با استناد به آیه 51 سوره عنکبوت، ادعا می‌کند که قرآن برای هدایت بشر کافی است. این در حالی است که آیه مورد استناد برقعی هیچ دلالتی بر مدعای وی ندارد؛ زیرا طبق نقل مفسران، آیه فوق در پاسخ به کافران مکه نازل شده است که مطالبه معجزه داشتند و خداوند متعال در این آیه، قرآن را برای معجزه و نشانه الهی کافی دانسته است.