ماوردی می‌گوید: سبب نزول آیه 164 سوره انعام آن بود که کفار قریش، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را به سوی دین پدرانشان در عبادت لات و عزی، دعوت کردند و گفتند: ای محمد! اگر گناه بود، پس بار گناهت بر دوش ما، پس این آیه برایشان نازل شد.

نووی می‌نویسد: ذبح کردن حیوان برای معبود و به اسم او، به منزله‌ی سجود برای اوست، و هر یک از این دو عمل، نوعی از انواع تعظیم و عبادت مخصوص به الله تعالی است، همان خدایی که تنها مستحق عبادت است؛ پس هر کسی  برای غیر الله - أعم از حیوان، و جماد- هم‌چون بُت، به نیت و بر وجه «تعظیم و عبادت»، ذبح کرد، د

شیخ طوسی در کتاب مصباح‌المتهجد درباره‌ی ثواب گفتن ذکر با تسبیح تربت امام‌حسین (علیه‌السلام) می‌نویسد:

رشیدرضا می‌نویسد: قیام امام حسین (علیه‌السلام) بر یزید ظالم و فاسق، حق و موافق شرع بود و خروج امام حسین (علیه‌السلام) بر امام جور و ظالمی بود که با مکر و توانایی، امر مسلمانان را به عهده گرفت و خداوند او را خوار کرد و هر کسی (کرامیه و نواصب) که او را یاری کرد خوار کرده است.

شوکانی می‌آورد: برخی از اهل علم، راه افراط پیش گرفته و حکم کردند که این نوه پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) از فرد شرابخوار و دائم الخمر نافرمانی کرد و حرمت یزید را هتک کرده است؛ خداوند آنان را لعنت کند! چه سخنان تعجب انگیزی گفتند که از شنیدن آن‌ها موی بر بدن انسان راست می‌شود.

سبط ‌ابن ‌جوزی، شرح شهادت حضرت علی اصغر (سلام‌الله‌علیه) را این‌چنین می‌نویسد: «وقتى امام حسين (عليه‌السلام) ديد كه لشکریان بر کشتن ایشان پافشارى می‌كنند، ... حسين (عليه‌السلام)، به سوى يكى از كودكانش كه از تشنگى مى‌گريست رفت. او را بر سرِ دست گرفت و فرمود: اى قوم!