ماوردی می‌گوید: سبب نزول آیه 164 سوره انعام آن بود که کفار قریش، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) را به سوی دین پدرانشان در عبادت لات و عزی، دعوت کردند و گفتند: ای محمد! اگر گناه بود، پس بار گناهت بر دوش ما، پس این آیه برایشان نازل شد.
یعنی این آیه در پاسخ دعوت مشرکین از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) به عبادت «لات» و «عزی» نازل شد؛ پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در پاسخ به دعوت پرستش بت‌ها، ربوبیت بت‌ها را نفی کردند و فرمودند: آیا سزاوار است که غیر از الله را رب بدانم؟
اگر مشرکین، الله را رب همه امور می‌دانستند، در پاسخ به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) که رب را تنها الله معرفی کردند، می‌گفتند: ما نیز الله را رب می‌دانیم و هیچ‌گاه ربوبیت الله را نفی نکردیم که تو ما را توبیخ می‌کنی؛ بنابراین بر خلاف ادعای نجدیه و وهابی‌‌‌های تکفیری که معتقدند مشرکین بت‌ها را فقط اله می‌دانستند نه رب، طبق این آیه، مشرکین بت‌ها را هم رب و هم اله می‌دانستند.
النكت والعيون (تفسير الماوردی)، ماوردی، ج2، ص196.
مقاله:«رب دانستن بت‌ها توسط مشرکین!»