در تاریخ عرب عصر جاهلیت همانند ایران باستان، موارد متعدد وجود دارد که شخص بی‌گناهی به تقاص خون شخصی دیگر، کشته شد! شاهنامه می‌گوید پهلوانان ایران، بارها از این کارها انجام دادند. اما در اسلام، فقط قاتل، به تقاص خون مقتول کشته می‌شود. چنان که امیرالمؤمنین علی (ع) وصیت کرد که در قتل من، هیچ بی‌گناهی قصاص نشود.

کتاب «منم شاهپور اول» تألیف کریم علیزاده، از آن دست کتاب‌هایی است که ظاهر تاریخی دارد، اما محتوای آن داستان‌ سرایی و افسانه‌ بافی است. البته به نظر می‌رسد که منظور نویسنده، خیر بوده است. یعنی خواسته اند که حس غرور ملی را در مخاطب علیه دشمنان ایران به حرکت درآورد. قصد ایشان خیر بوده، اما رفتار ایشان خیر نبوده است.

رستم، گیو (Giv) پهلوان ایرانی را برای یافتن کی‌خسرو به توران روانه کرد. گیو، جامه‌ی هندوها را به تن کرد و از میان کوه‌ها و دره‌ها به توران رسید تا شناخته نشود‌. او در توران، از ترکان (از چوپان و کشاورز و...) نشان کیخسرو‌ را می پرسید و سپس آنان را میکشت تا موضوع‌ مخفی بماند!

حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه، بارها تصریح کرده که شاهان و پهلوانان ایران باستان از تجهیزات نظامی چینی، هندی و رومی استفاده می‌کردند و به این قضیه افتخار می‌ کردند. اما امروز، ایران تولید کننده پیشرفته ترین و بروزترین تجهیزات نظامی است.

تمام اسناد تاریخی نشان می‌ دهد که حضور ماهی قرمز، سر سفره‌ی هفت سین، یک بدعت جدید است. این ماهی‌ ها، اصالت چینی دارند. یعنی از چین به ایران و سایر نقاط جهان راه پیدا کردند. به علاوه اینکه نگه داشتن این ماهی‌ ها در فضایی بسته و کوچک، مایه‌ی عذاب برای آن‌ هاست.

در اوستا هیچ ذکری از نوروز نشده است. اما شاهنامه می‌گوید که نوروز از زمان جمشید برگزار می‌شد. یعنی هزاران سال قبل از زرتشت. پس نمی‌توان نوروز را به نام زرتشت و زرتشتی‌گری سند زد. همچنین ایرانیان وقتی مسلمان شدند، جشن‌های زرتشتی را دور ریختند. اما نوروز را نگه داشتند. چون نوروز، نه یک جشن زرتشتی، بلکه یک جشن میهنی ایرانی بوده است.