پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در روایات آمده که از نیشابور، نامه‌ای به مأمون رسید که یک زرتشتیِ ثروتمند هنگام مرگ وصیت کرده که پس از مرگش، اموالش را صرف فقرا کنند. اما زرتشتی، اشاره‌ای به دینِ فقیران نکرد که اموالش صرف فقرای زرتشتی شود یا دیگران؟ قاضی نیشابور اموال را میان فقیران مسلمان تقسیم کرده است. در پایانِ نامه از مأمون کسب تکلیف شد که چه کنیم؟ آیا حُکم قاضی نیشابور (که اموال زرتشتی را میان مسلمانان تقسیم کرد) درست بود یا خیر؟

مأمون که از جواب درمانده بود، پاسخ را از امام علی بن موسی الرضا (علیه‌ السلام) خواست.

امام فرمودند: «إِنَّ الْمَجُوسَ لَا يَتَصَدَّقُونَ‏ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ فَاكْتُبْ إِلَيْهِ أَنْ يُخْرِجَ بِقَدْرِ ذَلِكَ مِنْ صَدَقَاتِ الْمُسْلِمِينَ فَيَتَصَدَّقَ بِهِ عَلَى فُقَرَاءِ الْمَجُوسِ.[1] زرتشتیان به فقرای مسلمان صدقه نمی دهند. پس منظورِ آن زرتشتی، فقیران زرتشتی بوده است. در نامه ای بنویس که به مقدارِ مال میّت از زکات مسلمانان بردارند و میان فقیران زرتشتی تقسیم کنند.»

در این حدیث شریف، اوج انصاف و عدالت و حق مداری در رفتار امام رضا (علیه‌ السلام) مشاهده می‌شود که حاضر نیستند حقوق یک انسان ولو از یک دین و مذهب دیگر، به هیچ نحو پایمال شود و حقیقتاً که جهان بشریت، تشنه عدالت چنین امام عدالت گستر و حق محوری است که هیچ مصلحتی را بر اجرای حق و عدل و انصاف ترجیح نمیدهد.

صد البته که امام علی بن موسی رضا (علیه السلام) همان قرآنِ مجسّم بوده اند. چنان که پیامبر (صلی الله علیه و آله) چنین بوده اند. در قرآن آمده است: «لا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ. [ممتحنه/8] خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‌کند؛ چرا که خداوند عدالت‌ پیشگان را دوست دارد.»

پی‌نوشت:

[1]. شیخ صدوق، عيون أخبار الرضا، تهران: نشر جهان، 1378 هجری قمری، ج 2، ص 15.
شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، قم: مؤسسه آل البیت، 1409 هجری قمری، ج 19، ص 343.