باور به مهدویت، می‌تواند نتایج و آثار متعددی داشته باشد، ازجمله امید به آینده روشن؛ ایجاد انتظار فعال در عموم باورمندان؛ هدفمندی و معنادار شدن زندگی و الگو گرفتن برای پیشرفت جامعه؛ باور به مهدویت و منجی موعود، روحیه امیدواری به آینده‌ای روشن را در انسان زنده می‌کند؛ انگیزه درونی را جهت تلاش در این راه افزایش می‌دهد و زندگی را هدفمند کرده و به زندگی، معنا می‌دهد.

معنای لغوی مهدویت، اگر این واژه را مصدر صناعی بدانیم، به معنای «مهدوی بودن» خواهد بود و اگر صفت نسبی بدانیم، منتسب به حضرت مهدی (عج) خواهد بود که با تاء تأنیث، صفت برای موصوف محذوف می‌گردد و با موصوفاتی از قبیل «عقیده» یا «طریقه» به معنای عقیده مهدویت و طریقه مهدویت خواهد شد.

از جمله آیاتی که بر موضوع مهدویت و عصر ظهور دلالت می‌کند، آیه 41 سوره حج است که خدا می‌فرماید: «همان‏ کسانی‌كه اگر آنان را در روى زمين تسلط و توان دهيم، نماز را برپا مى‏‌دارند و زكات مى‌‏پردازند و به هر كار پسنديده، وا مى‌‏دارند و از عمل ناپسند و زشت باز مى‌‏دارند.» با توجه به روایات اهل بیت(ع) مشخص می‌شود این آیه درباره آینده جهان و حکومت حضرت مهدی (عج) است.

از مهمترین اعتقادات مسلمانان که می‌تواند موجب وحدت بین مذاهب مختلف اسلامی شود، باور به عقیده مهدویت است؛ از این رو یکی از سیاست‌های دشمنان اسلام از قدیم، مبارزه با این اعتقاد صحیح اسلامی بوده است. دشمنان اسلام، با علم به مشتركات مسلمانان و علم به اینکه این مشترکات به آنها ضربه می‌زند، به دنبال از بین بردن آن بوده تا بتوانند بین مسلمانان اختلاف ایجاد کنند.

امیدواری به آینده‌ای روشن، یکی از لوازم و ارکان مهم سبک زندگی مهدوی است؛ چون اعتقاد به مهدویت و فرج آن حضرت به انسان منتظر، امید می‌بخشد.

با ظهور حضرت حجت (عج) طبق وعده الهی، مستضعفان، حاکمیت و حکومت را بر دست خواهند گرفت و حاکم مستضعفان، امامی خواهد بود که به امر الهی، قرن‌ها در پرده غیبت و منتظر اجرای احکام و اوامر الهی برای تحقق حکومت مستضعفان است.