پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ کلمه پر محتوای مهدویت در طول بیش از هزار سال، مورد توجه اندیشمندان مسلمان و غیر مسلمان بوده است؛ بنابراین برای دانستن معنای این کلمه باید معنای لغوی و اصطلاحی آن تبیین شود.

منظور از مهدویت در اصطلاح، مکتب یا مذهب و یا عقیده‌ای است که به حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه) منتسب باشد؛ عقیده‌ای که معتقد به آن، در رفتار، گفتار و افکار خویش از امام مهدی (عجل‌الله‌فرجه) که فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) است و در سحرگاه نیمه شعبان سال 255 هجری قمری در شهر سامرا به دنیا آمد، پیروی می‌کند. او نهمین نسل از امام حسین (علیه‌السلام)، سبط دوم رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از فاطمه زهرا و امیرالمؤمنین علی (علیهماالسلام) است که در پنج سالگی به مقام امامت و زعامت امت نائل گردید و دارای دو غیبت است که یکی از آن‌ها کوتاه مدت بوده و در سال 329 هجری قمری پایان یافته است، ولی دیگری غیبت بلند مدت است که از آن سال آغاز شده و تا زمانی که فقط خداوند متعال می‌داند، ادامه دارد.

مهدویت موعودباوری به معنای اعتقاد به یک نجات‌بخش است که در آخرالزمان برای نجات و رهایی انسان‌ها و برقراری صلح و عدالت خواهد آمد. اعتقاد به منجی، در ادیان و ملل و اقوام مختلف و با آیین‌ها و فرهنگ‌های کاملاً متفاوت وجود دارد و در آنها منجی موعود و نجات‌بخش، به اَشکال و صور گوناگون و متنوعی مطرح شده است، اما جملگی تقریباً در یک نکته اتفاق نظر دارند که نجات بخشی خواهد آمد و آنان را از یوغ بندگی ستمکاران و حاکمان زورگو رهانیده، جامعه‌ای پر از عدل و داد به وجود خواهد آورد.

استفاده از واژه مهدی به معنای منجی و نجات‌بخش، عمدتاً بر اساس احادیث نبوی است و فریقین از پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایات متواتری نقل کرده‌اند که آخرین خلیفه را از نسل خود و حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) با نام مهدی معرفی کرده‌اند؛ شیعیان به ظهور حضرت مهدی (عجل‌الله‌فرجه) با نسب مذکور که 1190 سال پیش به دنیا آمده‌اند، معتقد است که باعث شده در تمام زمان‌ها به ظهور این منجی امیدوار باشند و خود را برای آن زمان مهیا کنند.