ابن ابی‌هریره که از بزرگان مذهب شافعی به شمار می‌رود، به عنوان یکی از مدافعان بنی‌امیه با پیروی از اندیشه‌های امویان می‌نویسد: اگر بلند خواندن «بسم الله الرحمن الرحیم» جزء شعارهای شیعیان شده باشد، مستحب است به خاطر مخالفت با آنان «بسم الله الرحمن الرحیم» را آهسته بخوانیم.

مرغینانی در کتاب الهدایه می‌نویسد: «مطابق روایات نقل شده باید انگشتر را در انگشتان دست راست قرار داد، اما چون شیعیان انگشتر را در انگشتان دست راستشان قرار می‌دهند، ما بر خلاف آنان عمل می‌کنیم و در دست چپ قرار می‌دهیم.»

عصمت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) در امور دنیوی مبتنی بر دلایل عقلی و نقلی است. از آنجا که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) با حقیقت موجودات در ارتباط است، در این صورت دچار خطا نمی‌شود. اشتباه زمانی که با تصویرهای ذهنی به دنبال کشف حقیقت بود. این مساله در آیات قرآن نیز تاکید شده است.

شیعیان در روایات صریح پیامبر ذیل برخی از آیات، به کسانی اطلاق می‌شود که دارای مناقب و فضائلی هستند، ازجمله اینکه این گروه، از پیروان اهل بیت پیامبر و در رأس آنان، حضرت علی(علیه‌السلام)، کسانی هستند که در دنیا و خصوصاً در آخرت جایگاه ویژه‌ای دارند.

برخی از سلفیان همیشه شیعه را مورد هجمه قرار می‌دادند، چرا که عالمان شیعه در رویارویی با آنان، با براهین واضح و استدلالات محکم ایشان را مغلوب می‌کردند؛ لذا اینان با حقد و کینه نسبت به شیعه موضع گیری می‌کردند تا به این وسیله، جلوی گسترش مذهب حقه‌ی امامیه را بگیرند.

روایات و احادیث فراوانی از ائمه معصومین در نفی غلو وارد شده است که مشخص می‌کند که اهل بیت علاوه بر اینکه به این عقاید باور نداشتند، معتقدین به اینگونه افکار را از خود دور می‌کردند و به پیروان و اطرافیان و نزدیکان خود هشدار می‌دادند تا در دام آنها گرفتار نگردند.