عکس
طبق اسناد تاریخی، کورش دوم (مشهور به کورش بزرگ) دستور داده بود گوش‌های یک مُغ ایرانی به نام گئوماته (یا همان گئومات مُغ: Gaumata magus) را بریدند. (والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 448).
در دوران هخامنشی، بانکها (مؤسسات مالی) باعث فقیر شدن مردم شدند. وام‌های بی‌بهره، مخصوص نورچشمی‌ها و آشنایان بود. (والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 474).
- در زمان هخامنشیان، بانکها، بردگان را برای کارهای زشت و نامشروع اجاره می‌دادند.
- دربار هخامنشی رابطه خوبی با یک بانک یهودی داشت و حتی کمبوجیه پسر کورش، به نوعی سهامدار آن بانک شمرده می‌شد. مرکز این بانک هم نزدیک تخت جمشید بود.
داریوش هخامنشی، مردم خوزستان را به جرم نپرستیدن اهورامزدا قتل عام کرد. همچنین او سَکاها را نیز به همین اتهام قتل عام کرد، با اینکه آنان شورش و اغتشاش هم نکرده بودند. داریوش منشور کورش را نسخ و مفاد آن را از اعتبار ساقط کرد.
خود را طرفدار پهلوی معرفی میکنند، اما به عقائد پهلوی فحش می‌دهند!
جمشید کرشاسب چوکسی، اندیشمند زرتشتی و استاد دانشگاه ایندیانای امریکا، در کتاب ستیز و سازش می‌نویسد که طبق اسناد تاریخی، وقتی لشکر مسلمین به سیستان رسیدند، مرزبان آن دیار (که نماینده حکومت ساسانی بود) رو به ایشان گفت: ما می‌توانیم با شما نبرد کنیم.
بهاءالله: «إعلَم بِأنَّ الله حرَّم عَلی أحباءِالله لِقاءِ المُشرکین و المُنافقین [2]؛ بـدان که قطـعاً خـدا دیدار أحبـایش (: بخوانید بهائیان) را با مشرکین و منافقین حرام اعلام کرده است». [اشراق خاوری، مائده آسمانی، ج 4، ص 280]
وی مي‌گويد:
«يونس در شکـم ماهـي مُـرد و روحـش به ظلمـات جهنـم نگـريست... آری يونس جهنـم و ظلمـات آن را درک کـرد... ولي مـن حقيقـت را آشکـار مي کنـم که جسـد او در بيابـان، عريان و بی سـرپناه افتـاد و روحـش در طبقـات جهنـم تا روز برانگيختـه شـدن، باقـي ماند» [متشابهات احمد الحسن ج4 ص104]
هرمان رومر (Hermann Roemer) محقق و استاد دانشگاه باسلر آلمان (1902 م)، در خصوص فرقه‌ی بهائیت نوشته است:
نظر دجال خراسانی درباره ساختن بنا بر روی قبور: ساختن بنا بر روی قبر، شیوه کافران و فاسقانی چون فراعنه است...
در منابع أهل‌سنت آمده است که امام حسين (عليه السلام) می‌فرمايد:
«ألا ترون الحق لا يعمل به و الباطل لا يتناهي عنه، ليرغب المؤمن في لقاء الله، فإنی لا أری الموت إلا سعادة و الحياة مع الظالمين إلا برما.»
در مسند احمد بن حنبل و چندین کتاب دیگر آمده است:
در احادیث معتبر اهل سنت به مواردی بر می‌خوریم که از زبان خود پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) این مساله بازگو شده است.
ابويعلى و بزاز به سندى كه حاكم، ذهبى، ابن‌حبّان و ديگران آن را صحيح دانسته‌اند، از حضرت على (عليه السلام) روايت كرده‌اند كه آن حضرت فرمود: