ابن‌تیمیه، که اهانت‌های بی‌شماری نسبت به شیعیان داشته، هنگامی که سخن از قاتل عثمان به میان می‌آید چنین می‌گوید: «و السّاعون فی قتله فکلّهم مخطئون بل ظالمون باغون معتدون؛ تمام کسانی که در قتل عثمان تلاش نمودند، در اجتهاد خود به خطا رفته، ظالم، سرکش و متجاوز به حدود الهی بوده‌اند...» حال ببینیم همو

ابن‌تیمیه، که اهانت‌های بی‌شماری نسبت به شیعیان داشته، هنگامی که سخن از قاتل عثمان به میان می‌آید چنین می‌گوید: «و السّاعون فی قتله فکلّهم مخطئون بل ظالمون باغون معتدون؛ تمام کسانی که در قتل عثمان تلاش نمودند، در اجتهاد خود به خطا رفته، ظالم، سرکش و متجاوز به حدود الهی بوده‌اند...

به نظر می‌رسد سخن علمای شیعه درست باشد، زیرا وقتی به کتاب منهاج‌السنه ابن‌تیمیه مراجعه می‌شود، مشاهده می‌کنیم که ابن‌تیمیه حتی آیات مشهوری که بسیاری از علمای اهل سنت در فضیلت امام علی (علیه‌السلام) قبول کرده‌اند را نمی‌پذیرد.

حسن سقاف می‌گوید: وهابیت معتقدند که خداوند دارای صورت، چشم، گوش، دست، پا، انگشت، سینه و ... است. آنان براین باورند که خداوند با دستش اظهار قدرت می‌کند و با پایش راه می‌رود، اما به گمانشان برای این‌که به تشبیه و تجسیم گرفتار نشوند کلمه «بلا کیف و بلا تشبیه» را به‌کار می‌گیرند.

ابن‌تیمیه اصل خلافت و امامت امیرمؤمنان (علیه السّلام) را نشانه رفته و می‌گوید: «حدیث پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) که فرمود: «علی (علیه السّلام) ولیّ هر مؤمنی پس از من است» دروغی است که به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داده شده.

از جمله استدلال‌های سست وضعیف ابن تیمیه در استدلال برای خلافت ابوبکر را چنین می‌خوانیم: «به آن اندازه که برای ابوبکر نص و اجماع ثابت شده در صحیحین (کتاب بخاری و مسلم) آمده برای علی (علیه السّلام) نیامده، پس ثابت می‌گردد که ابوبکر خلیفه و جانشین پیامبر (صلی اللّه علیه و آله و سلم) است.» «فَعُذْرُ