فرقه اهل حق اگر چه براساس اظهارات خود معتقد به نبوت عامه و رسالت پیامبر گرامی اسلام (ص) هستند، اما در عمل به شریعت این عقیده به گونه ای کم رنگ جلوه می کند؛ این فرقه اجمالاً واضع قوانین را شارع مقدس نمی دانند و تکیه اصلی آنان در تدوین و اجرای قوانین قول پیران فرقه اهل حق است.

با تطبیق عقاید فرقه اهل حق با آموزه ها و اعتقادات دین اسلام، نقاط انحرافی در باورهای مذهبی این فرقه مشهود است. یکی از نقاط انحرافی فرقه اهل حق از مبانی اعتقادی اسلام، در موضوع خلقت و مبدا آفرینش است.

پاره ای از عقاید فرقه اهل حق ریشه در افسانه و اسطوره های خیالی دارد. از اسطوره های مربوط به خداشناسی در فرقه اهل حق می توان به ذکر شیوۀ ظهور ذات حق در برخی از جامه ها از جمله شاه ویسقلی قرمزی، سلطان سهاک و بابا نااوس اشاره کرد که در متون این فرقه از این افراد به "ذات مهمان" یاد می شود.

در میان فرقه اهل حق سه دیدگاه را می توان درباره قرآن یافت. برخی دفاتر و کلام بزرگان خود را جایگزین قرآن قرار داده و در کتب و کلام خود اسمی از قرآن ذکر نکرده اند. گروهی نیز به ظاهر، قرآن را قبول دارند اما کلام بزرگان این فرقه را بطن و حقیقت قرآن معرفی کرده اند. گروهی دیگر از این فرقه نیز بر این باورند که قرآن 32 جزء بوده که 30 جزء آن مربوط به شریعت و فروع دین است و 2 جزء آن اصل و حقیقت دین است که همان سرّ مگو می باشد.

فرقه اهل حق اگر چه به امامان دوازده گانه شیعه اعتقاد دارند و حتی مانند شیعه به ظهور امام زمان (عج) معتقد هستند، اما این فرقه ائمه (ع) را مظهر و یا جامه یکی از بزرگان اهل حق می دانند که در زمان ایشان لباس شان را پوشیده اند.

فرقه اهل حق مسلک خود را یکی از سلسله های عرفانی شریعت محمدی می دانند و توحید را از اصول پنج گانه اعتقادی خود به شمار می آورند اما درباره خداوند دچار انحراف شده و دیدگاهی برخلاف آموزه های توحیدی اسلام دارند و به خداوند نسبت ناروای تشبیه و تجسیم داده و قائل به جسمانیت ذات الهی شده اند؛ در حالی که از نظر اسلام خداوند منزه ازهرگونه تشبیه و تجسیم است.