در سیره امیرالمؤمنین علیه‌السلام در دوران خلافت می‌بینیم که حضرت برای حاکم شدن آرامش روانی جامعه، گاه به خواست مردم تمکین می‌کرد؛ مسئولین باید نظرات مردم را بدانند؛ در تصمیم گیری‌های کلان، به آن نظرات اعتنا کنند و کاری نکنند که موجب ایجاد نارضایتی عموم جامعه شود. در تصمیمات خود، مردم را نسبت به ضرورت آن اقناع کنند.

در دوره اخیر ریاست جمهوری، شهید آیت الله رئیسی با اقدامات خود، تا حدود زیادی اعتماد عمومی و امید به آینده نظام سیاسی را افزایش داد؛ رهبر انقلاب در بیان توفیقات این دولت، این موارد را برشمردند: زنده کردن امید و اعتماد در مردم؛ توفیق در سفرهای استانی، سرعت عمل در قبال حوادث پیش‌بینی نشده، زدودن رقابت‌های منفی از روابط بین قوا، جوان‌گرایی در مجموعه اجرایی کشور.

انتخابات در نظام جمهوری اسلامی، امری واقعی بوده؛ نه صوری و نمایشی! امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمودند: «خشنودی خواص در برابر خشم عموم مردم فایده‌ای ندارد ولی خشنودی مردم، خشم خواص را از بین می‌برد. ستون استوار دين و اجتماعات پرشور مسلمين و نيروهاى ذخيره دفاعى، عموم مردم هستند».

برخی به روایاتی که خبر از پایان امیدوارکننده دنیا داده‌اند، اشکال وارد کرده، بر این باورند که امکان ندارد که فضل و بخشش امام، موجب نجات دنیا شود؛ زیرا اگر کاری هم صورت بگیرد، به فضل پروردگار مرتبط است و فضل امام جایگاهی ندارد؛ در حالی‌که آیات قرآن، خلاف کلام ایشان را نقل می‌کند.

خورشید پشت ابر، هرچند قابل رؤیت نیست، اما گرمایش نویدبخش و امیدآفرین تمام شدن روزهای سردی و تاریکی است. امام عصر (عج) در روایتی با بیان این تشبیه، وجود با برکتشان را به خورشید پشت ابر تشبیه کرده و وجود مقدسشان را امانی برای اهل زمین دانسته‌اند.

امید به آینده‌ای روشن، سهم بزرگی در حرکت‌ها، کوشش‌ها و تلاش‌های فردی و اجتماعی مردم دارد و یکی از آثار و فواید آن، انتظار فرج است و چه بسا یکی از دلایل تأکید و توصیه به انتظار، در لسان عترت طاهرین (ع) لحاظ همین فایده بوده است.