پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مردم ایران پس از انقلاب در تمام شرایط حساس، همراهی کرده و پشت نظام را خالی نکردند؛ در سال‌های اخیر، برخی از مردم گله‌مند شده‌اند. این گله‌ها غالباً از گرانی‌هایی که توسط تحریم‌ها و فشارهای بین المللی بر کشور وارد شده نیست؛ بلکه احساس تبعیض و بی‌عدالتی است که مردم را معترض کرده و برای آنان قابل قبول نیست. این احساس از طریق رسانه‌های معاند و شایعه‌هایی که به عنوان خبر در فضای مجازی منتشر می‌گردد، به وجود می‌آید. وقتی مردم می‌بینند در این گرانی‌ها و فشارهای اقتصادی، آقازاده‌ها زندگی اشرافی داشته، وام‌های نجومی می‌گیرند، در اروپا و آمریکا تحصیل می‌کنند، سود بادآورده از طریق رانت‌های اطلاعاتی داشته و ردّپای آنان در تخلفات اقتصادی دیده می‌شود، نمی‌توانند تحمل کنند و فشارها بر آنان مضاعف می‌گردد.

مردم از گرانی گلایه دارند، اما منظور اصلی آن‌ها این است که این گرانی برای ما هست و فشارها بر ما وارد می‌شود و مسئولین مانند ما تحت فشار نیستند، برخی مسئولین خلاف اسلام عمل می‌کنند، از آرمان‌های امام و شهدا فاصله گرفته‌اند و ...؛ اگر برای مردم مشخص گردد که مسئولین هم همانند آنان زندگی می‌کنند، زندگی اشرافی ندارند و آن‌ها هم درد مردم را حس می‌کنند، بسیاری از اعتراضات و گلایه‌ها کم می‌شود.

مردم از رفتار مسئولین متوجه می‌شوند که آن‌ها درد مردم را می‌فهمند یا نه! وقتی یک مسئول بگوید هر کسی اعتراض دارد، مشکل خودش است، کارمندان با این حقوق پذیرفته‌اند کار کنند و نباید اعتراضی داشته باشند و ...، مردم احساس می‌کنند این مسئول به آنان حق نمی‌دهد، مشکلاتشان را درک نمی‌کند؛ اما وقتی یک مسئول در بین کارگران حضور می‌یابد، از آنان دلجویی می‌کند، به آنان حق می‌دهد که حقوق شما بیش از این‌ها بوده و باید بیشتر گردد و ما با تمام مشکلاتی که داریم، سعی در اصلاح پرداختی‌ها داریم، احساس می‌کنند این مسئول درد مردم را می‌فهمد، سعی در رفع مشکلات آن‌ها دارد و از گلایه‌ها بسیار کاسته می‌گردد.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید: «با مردم انصاف بورزید و در رفع نیازهایشان شکیبا باشید که شما خزانه‌داران رعیت و وکیلان امت هستید. هیچ کس را به سبب نیازمندی‌اش مرنجانید؛ برای گرفتن مالیات، لباس‌های تابستانی یا زمستانی مردم را از آن‌ها نستانید و به خاطر گرفتن دیناری به آن‌ها تازیانه مزنید، چهارپایی را که وسیله کار اوست، مفروشید و اسباب و اثاثیه ضروری زندگی او را به تاراج مبرید».[1]

همچنین به مالک اشتر فرمودند: «هرگاه از سنگینى خراج یا آفت محصول یا قطعی آب یا نیامدن باران یا دگرگون شدن زمین، چون در آب فرو رفتن آن یا بى‌آبى، نزد تو شکایت آوردند، از هزینه و رنجشان بکاه، آنقدر که امید دارى که کارشان را سامان دهد».[2]

مسئولین حکومت اسلامی در راستای مسئول علوی، کسی است که در گرفتاری‌ها از رنج مردم بکاهد؛ امور مردم را تسهیل کند؛ از بازنشستگان و از کارافتدگان دستگیری کند. در سایه چنین مسئولینی، عدالت علوی حکم‌فرما خواهد شد. مردم باید احساس کنند که مسئولین آن‌ها، برای خدمت آمده‌اند و دغدغه کاهش مشکلات آنان را دارند؛ نه اینکه برای قدرت، متصدی منصبی شده‌اند. مردم باید احساس کنند که مسئولین آنان، تشنگان خدمتند نه شیفتگان قدرت.

مردم برای انتخاب خود باید بکوشند کسی را بیابند که در بین مردم حضور یابد؛ سخن آنان را گوش کند (در صورت عدم امکان، نامه‌های آنان را جمع کرده) و پیگیری کند؛ اگر نیازمندی را مستحق کمک ویژه دانستند، تا حد امکان یاری کرده و از درد محرومین بکاهد. مردم از برخورد و رفتار او احساس کنند که وی مردمی بوده و برای حل مشکلات محرومین، کوشش می‌کند.

پی‌نوشت:
[1]. نهج البلاغه، نامه 51.
[2]. نهج البلاغه، نامه 53. «فَإِنْ شَکَوْا ثِقَلاً أَوْ عِلَّةً، أَوِ انْقِطَاعَ شِرْب أَوْ بَالَّة، أَوْ إِحَالَةَ أَرْض اغْتَمَرَهَا غَرَقٌ، أَوْ أَجْحَفَ بِهَا عَطَشٌ، خَفَّفْتَ عَنْهُمْ بِمَا تَرْجُو أَنْ يَصْلُحَ بِهِ أَمْرُهُمْ».