سیره صحابه در عمل به متعه بوده، چنان که تابعین و نسل‌های بعد به متعه عمل می‌کرده‌اند. هم‌چنین نه تنها صحابه و تابعین به متعه عمل می‌کرده‌اند، بلکه برخی از علمای اهل‌سنت نیز علاقه وافری به انجام آن داشته‌اند؛ به عنوان نمونه: درباره‌ی ابن جریج نوشته‌اند که او به روایتی 60، به روایتی 70 و به روایتی 90 زن متعه داشته است.

این اولین دفعه ای بود که احمد به زیارت امام رضا (علیه السلام) می‌رفت، چون طبق اعتقاد مذهبی‌اش زیارت و توسل به اموات شرک محسوب می‌شود و حرام بود. وقتی وارد حرم شد حس عجیبی همه وجودش رو گرفته بود، همین‌که پشت پنجره فولاد رسید ناخوداگاه گریه‌اش گرفت، نمی‌تونست خودش را کنترل کنه و صدا می‌زد یا امام رضا، بچه من رو شفا بده.

اکنون برای یک فرد محقق سوال پیش می‌آید که این اندیشمندان سنی، چگونه از بهشتی بودن تمامی صحابه آگاه هستند؟ آیا این دانشمندان به خاطر ارتباطشان با خدا از سرنوشت صحابه مطلع هستند؟ به راستی این دانشمندان طبق کدام منبع و مدرک قائل به بهشتی بودن صحابه هستند؟ به راستی اين چه عدالتى است كه قرآن نسبت فسق به بعضی از صحابه داده است.

مفسّران شیعه و سنّی متّفقاًً نزول آیه 24 سوره نساء را در مورد حلیت متعه دانسته و شکی ندارند که این حکم دست کم برای مدّتی بر مسلمانان حلال بوده است؛ به عنوان نمونه ابن کثیر دمشقی، شاگرد برجسته ابن‌تیمیه در تفسیر خود آورده: به آیه‌ی متعه برای اثبات نکاح متعه استدلال شده و شکی نیست که این ازدواج در ابتدا جایز بوده، سپس نسخ شد.

آن‌چه که بیش ازهمه فاطمه (سلام الله علیها) را غمگین ساخت، سرنوشت امت اسلامی بعد از شورای سقیفه بود. شورایی که مسیر هدایت مسلمین را نشانه رفته بود و بنا‌به قول ایشان قرار بود کسانی مسئولیت هدایت آنان را بر عهده بگیرند که خود نیاز به هدایت داشتند. حضرت می‌دانستند که با این انتخابب در سقیفه چه سرنوشت شومی در انتظار امت خواهد بود.

خداوند، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را در زمانی به حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) هدیه کرد که جامعه عرب جاهلی دارای خُلق و خویی بودند که حتی فرزندان خود را زنده به گور می‌کردند. کاری که حتی حیوانات با بچه‌های خود انجام نمی‌دادند. در چنین شرایطی نبی اکرم دست دخترش فاطمه را می‌بوسید و به او احترام می‌گذاشت.