پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اگرچه مذاهب و فرق اسلامی همه در اصول دین متفق هستند و پیامبر (صلی الله علیه و آله) را معصوم می‌دانند و به قول و سیره حضرت عمل می‌کنند، ولی مذهب شیعه علاوه بر سیره و سخنان پیامبر (صلی الله علیه و آله) به سیره و سخنان اهل بیت عصمت و  طهارت (علیهم السلام الاجمعین) نیز عمل می‌کند. و همین باعث برتری شیعه بر دیگر مذاهب شده است.
چون به عقیده شیعه ائمه معصومند و فعل آن‌ها مانند قولشان حجت است و چون ما امامت اهل‌بیت عصمت را پذیرفته‌ایم و سخنان آنان و افعالشان را حجت می‌دانیم و معتقدیم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) ما را به آن‌ها ارجاع فرموده است، از لحاظ آثار و مآثر دینی از اهل سنت و جماعت غنی‌تر هستیم، بیش از آن‌ها حدیث و خبر داریم، بیش از آن‌ها حکمت‌های اخلاقی و اجتماعی داریم، بیش از آن‌ها دعاهای پرارزش داریم که خود دعاها باب بزرگی از معارف و تعلیمات اخلاقی و اجتماعی اسلام است. اهل سنت به‌اندازه ما سیرت ندارند و ازاین‌جهت نیز ما از آنان غنی‌تر هستیم.[1]
از همین‌رو است که منابع روایی شیعه بسیار کامل‌تر از منابع روایی اهل سنت است. کتاب الکافی با داشتن شانزده هزار و ۱۹۹ روایت، به‌تنهایی ازمجموع روایات صحاح ستّه (اصول ششگانه) اهل سنت و جماعت، بیشتر است.
علمای اهل سنّت، پس از قرآن، به صحیح مسلم، صحیح البخاری، سنن الترمذی، سنن ابن ماجة، سنن أبی داوود و سنن النسائی مراجعه می‌کنند. مجموع روایات موجود در کتاب صحیح البخاری، هفت هزار و ۲۷۵ روایت است که برخی از آن‌ها نیز تکراری است. عده‌ای دیگر بر این عقیده‌اند که پس از اسقاط مکرّرات آن چهار هزار حدیث باقی می‌ماند.[2] از ابن تیمیه نیز نقل‌شده که مجموع احادیث صحیح البخاری و صحیح مسلم، رقمی کمتر از هفت هزار است.[3]
چنان‌که روایات چهار کتاب دیگر آنان، به 9 هزار روایت نیز نمی‌رسد.
این در حالی است که احادیث چهار كتاب مهم حدیثى شیعه، یا «كتب اربعه» (اصول کافی، مَن لا یَحضُرُهُ الفَقِیه، تهذیب الاحكام، الاستبصار) شامل چهل و شش هزار و 775 حدیث است. این به‌نوبه خود افتخاری برای شیعه شمرده شده و به‌همین دلیل شیعه خود را محتاج به قیاس و استحسان ندیده است و همیشه به این مطلب افتخار کرده است.

پی‌نوشت:
[1] . مطهری مرتضی، مجموعه آثار،ج 18، ص 24،25
[2] . الذریعة إلی تصانیف الشیعة، محمّد محسن بن علی المنزوی (آقابزرگ الطهرانی)، بیروت: دار الأضواء، ۱۴۰۳ ق، ج ۱۷، ص ۲۴۵
[3] . ابن تیمیه، منهاج السنة، ج ۴، ص ۵۹ به نقل از سید علی شفیعی، بررسی ویژگی‌های کتاب الکافی و روش کلینی در آن، صفحه 465