وهابیت
وهابیون ادعا می‌کنند بر اساس آیه 188 سوره اعراف، انبیاء الهی صاحب علم غیب نیستند و روافض برخلاف این آیه مبارکه، برای انبیاء الهی و به طور ویژه برای رسول خدا (ص) فضیلت تراشی می‌کنند و ایشان را صاحب علم غیب می‌دانند. این ادعا در حالی مطرح می‌گردد که قرآن کریم به علم غیب بعضی از انبیاء الهی اشاره می‌کند و دستیابی به آن را با اذن و از جانب خدا می‌داند.
یکی از شبهاتی که از جانب مفتی‌های وهابی مطرح شده، عدم نزول آیه‌ای خاص در مورد خلافت امیرالمؤمنین (ع) است. آنان می‌گویند در مورد هر چیزی در قرآن آیاتی نازل شده است، اما در مورد خلافت و ولایت ایشان هیچ آیه‌ای نازل نشده است و فقط شیعیان چنین ادعایی دارند. حلال‌الدین سیوطی در تفسیر خود، آیه 67 سوره مائده را در مورد خلافت امیرالمومنین (ع) می‌داند.
وهابی‌ها در ادعای واهی معتقدند، قرآن کریم به تنهایی برای هدایت‌گری کفایت می‌کند و برای فهم دین، هیچ نیازی به مراجعه و رابطه با علما و دانشمندان نیست و مسلمانان نباید به ملاها و روحانیون و علمای شیعه و اهل سنت مراجعه کنند. این ادعای باطل در حالی بیان می‌شود که خدای رحمان در آیات قرآن، پرسیدن از اهل علم و عدم برابری عالم و جاهل را بیان کرده است.
از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام، از سرشناسان دوران خود بوده‌اند. وهابیون با ایجاد شبهه بیان می‌کنند، اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته چرا از آنان اثری وجود ندارد؟! ابوبصير ليث بن البختری از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.
از برکات دوران حیات طیبه‌ی امام صادق (ع) تربیت شاگردانی است که هر کدام از سرشناسان دوران خود بوده‌اند. وهابیون ادعا می کنند که اگر برای امام صادق (ع) شاگردانی شیعه مذهب وجود داشته، چرا از آنان اثری وجود ندارد؟! مؤمن الطاق از اصحاب حضرت بوده که در دوران زندگی خود به دفاع از مذهب تشیع پرداخته است.
مفتی‌های وهابی ادعا کرده‌اند، پادشاهان صفویه به دلیل مقابله با حکام عثمانی، شیعه را به وجود آوردند. ادعای آنان در حالی بیان می‌شود که علاوه بر انتصاب شیعه به پادشاهان صفویه، آنان معتقدند كه مذهب تشیع توسط عبدالله بن سبأ در زمان خلیفه سوم اهل سنت به وجود آمده است. با مراجعه به منابع تاریخی و روایات معتبر اهل بیت (ع) عدم این ادعا اثبات می‌شود.
مفتی‌های وهابی در ادعایی متوهمانه می‌گویند، تشیع زاییده و ساخته شده‌ی تفکر پادشاهان صفویه است. این سخن در حالی بیان می‌شود که آنان علاوه بر این اعتقاد، معتقدند شیعه توسط عبدالله بن سبأ در زمان خلیفه سوم اهل سنت به وجود آمده است. با مراجعه به روایات اهل سنت مشخص می‌شود، تشکیل تشیع از زمان اعلام علنی رسالت نبی اکرم (ص) بوده است.
مفتی‌های وهابی ادعا می‌کنند یکی از کارهای شیعیان، لعن کردن اصحاب رسول خدا (ص) است و اگر کسی این عمل را انجام دهد، سبب خروجش از دین و ایمان می‌شود؛ اما با بررسی منابع معتبر اهل سنت مشخص می‌شود که بسیاری از صحابه، یکدیگر را لعن کرده‌اند. ابن حبان به لعن کردن یکی از اصحاب پیامبر (ص) توسط عایشه همسر رسول خدا (ص) اشاره می‌کنند.
مفتی‌های وهابی ادعا می‌کنند شیعیان به اصحاب و یاران رسول خدا (ص) توهین و ناسزا می‌گویند و این عمل، سبب خروج آنان از دین و ایمان می‌شود؛ اما با بررسی منابع معتبر اهل سنت مشخص می‌شود که بسیاری از صحابه یه این عمل مشغول بوده‌اند. معاویه از کسانی است که در دوران حیات سراسر خباثتش به دلیل دشمنی با امیرالمومنین (ع) ایشان را مورد سب قرار می‌داد.
دشمنی وهابیون با اهل بیت (ع) واقعیتی است که نمی‌توان منکر آن شد. مفتی‌های وهابی معتقدند، امامان شیعه (ع) در دوران زندگانی خود موفق به انجام یک کار موفقیت آمیز نشدند. این ادعا در صورتی بیان می‌شود که منابع اهل سنت شاهد شکست‌های مکرر خلفای آنان در نبردها و فرار آنان از میدان جنگ و دفاع از رسول خدا (ص) است.
برخی بر این عقیده هستند که خلیفه دوم فردی خوش‌رو و خوش اخلاق بود، حتی رفتار وی با قاتل خود یعنی ابولؤلؤ نیز با لطافت و نرمی بود. اما با بررسی متون تاریخی و روایی خلاف این عقیده ثابت می‌شود؛ زیرا یکی از خصلت‌های معروف خلیفه دوم که در نقلها آمده، اخلاق تند و رفتار خشن او با مردم و به خصوص با خانواده‌اش است.
وهابیون با ایجاد شبهاتی پیرامون فدک، ادعا می‌کنند، اگر فدک حق مسلم حضرت زهرا (س) بود، چرا امیرالمؤمنین (ع) در باز پس‌گیری آن حقوق، حضرت زهرا (س) را یاری نکردند. این درحالی است که قطعاً دفاع صورت گرفته، اما علمای اهل سنت از نقل و بیان اعتراض و شکایت امیرالمؤمنین (ع) نسبت به فدک در کتاب‌های خود چشم‌پوشی کرده‌اند که غصب خلافت مشخص نشود.
ابراز دشمنی علنی وهابیون با اهل بیت (ع) واقعیتی است که نمی‌توان منکر آن شد. مفتی‌های وهابی می‌گویند، ائمه معصومین (ع) در دوران حیاتشان موفق به انجام حتی یک کار موفقیت آمیز نشدند. این ادعا در صورتی بیان می‌شود که در منابع اهل سنت به شکست خلفای اهل سنت در فتح خیبر و در نهایت، فتح خیبر توسط حضرت علی (ع) اشاره شده است.
وهابیون با ایجاد شبهاتی پیرامون فدک، ادعا می‌کنند، اگر فدک حق مسلم حضرت زهرا (س) بود، چرا امیرالمؤمنین (ع) در باز پس‌گیری آن به حضرت زهرا (س) کمک نکردند. پاسخ این است که قطعاً محدثین اهل سنت از بیان اعتراض و شکایت امیرالمؤمنین (ع) نسبت به فدک و حقوق حضرت زهرا (س) چشم‌پوشی می‌کنند؛ زیرا که بیان این مطلب اثبات غصب خلافت است.