پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که از جانب شبکه های تلویزیونی وهابیت مطرح شده، مسائلی پیرامون غیبت صغرای امام عصر (عجل‌الله‌فرجه) است. مفتی‌ های وهابی به نقل از سید کمال حیدری، یکی از منحرفین و فریب خوردگان که سابق بر این، در حوزه علمیه قم مشغول به تحصیل و تدریس بوده است، در ادعایی مضحک می‌ گویند، غيبت صغری در فقه شيعه، دروغى مصلحتى براى گرفتن خمس از مردم بوده است. جالب آنجاست که شبکه‌های معاند وهابی، با معرفی کمال حیدری، او را از بزرگترین مراجع تقلید شیعه معرفی می‌کنند، در حالی که جهالت و منحرف بودن او از جانب مراجع عظام و علمای مشهور قم، تأیید شده است.

در پاسخ به شبهات کمال حیدری، چند نکته قابل ملاحظه است که نکته اول آن چنین است:
در پاسخ به این شبهه، ابتدا به مسئله غیبت صغرای حضرت حجت بن الحسن العسکری (عجل‌الله‌فرجه) می‌ پردازیم؛ غیبت صغری از سال 260 هجری قمری شروع شد و در سال 329 هجری قمری به پایان رسید و 69 سال به طول انجامید. در این مدت، شیعیان به واسطه 4 نایب که به طور مستقیم از طرف امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) منصوب شده بودند، به نیابت از حضرت و برای رفع حوائج شیعیان، با امام خود در ارتباط بودند.

در نکته اول باید گفت، غیبت صغری امری بوده که در روایات شیعه، به آن اشاره شده است و ائمه معصومین (علیهم‌السلام) سالها قبل از ولادت حضرت ولی‌عصر (علیه‌السلام) به آن اشاره کرده‌ اند. مرحوم کلینی در کتاب شریف کافی به نقل از امام صادق (علیه‌السلام) می‌ نویسد که حضرت فرمودند: «قائم دو غیبت دارد که یکی از آنان کوتاه و دیگری طولانی و بلند است. در غیبت اول فقط خواص شیعیان او، از مکانش خبر دارند و در غیبت دوم فقط خواص خادمانش از مکان حضرتش اطلاع دارند.»[1]

با بیان این روایت مشخص می‌ شود امر غیبت صغری مسئله ای بود که ائمه معصومین (علیهم‌السلام) آن را بیان کرده‌ اند و منکر این امر، در حقیقت منکر فرمایشات اهل بیت (علیهم‌السلام) است.
اما برای غیبت صغری چند علت وجود دارد که از جمله می‌ توان به آماده سازی شیعیان و زمینه سازی فهم و درک غیبت کبری و امتحان الهی پیروان مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام) اشاره کرد. همچنین به بیان دیگر، دوران غیبت صغری سبب شد تا فرقه‌ های پراکنده‌ای که پس از شهادت امام یازدهم در موضوع جانشینی آن حضرت به وجود آمده بودند، از میان رفتند و همه شیعیان بر پیروی از فرزند امام حسن عسکری (علیه‌السلام) به عنوان امام دوازدهم به وحدت و اتفاق نظر رسیدند.

پی‌نوشت:
[1]. كلينى، الكافی، ج1، ص340، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ چهارم، 1407 ق. «قَالَ قَالَ أَبُوعَبْدِاللَّهِ ع‏ لِلْقَائِمِ غَيْبَتَانِ إِحْدَاهُمَا... إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِيهِ.»