پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ منجی و مصلح جهانی ازجمله موضوعاتی است كه در اديان الهی و غیر الهی به آن پرداخته شده است. در میان مذاهب اسلامی، منجی آخرالزمان همان کسی است که از عترت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بوده و دارای ویژگیهایی است که نشان‌ دهنده مقام خلافت از جانب پروردگار عالم است.

یکی از سؤالاتی که هر سال با فرا رسیدن ایام نیمه شعبان و میلاد موفور السرور حجة ‌بن الحسن العسکری (عجل‌الله‌فرجه) مطرح می‌ گردد آن است که چگونه می‌توان باور کرد که یک کودک خردسال به مقام مهم خلافت و هدایتگری جامعه منصوب شود و پیشوای جامعه اسلامی عصر خود شود؟! در حقیقت به طور مختصر سؤال این است که چگونه امکان دارد با حضور فقها و علمای مشهور که زبانزد خاص و عام هستند، کودکی پنج ساله به عنوان خلیفه‌ از جانب خدای رحمان منصوب گردد و با وجود آن سن كم، از حيث علم و عمل، پيشواى مردم و حجت الهى باشد؟!

در پاسخ به این سؤال مهم و ضروری یک نکته مهم بیان می‌ شود:
مصداق قرآنی نبوت و رسالت در کودکی
قرآن کریم، کتاب آسمانی مسلمانان، در آیات خود به نبوت و امامت کودکان اشاره کرده و از مصادیق بارزی نیز در این باره یاد کرده است. خدای رحمان با بیان شرح حال انبیاء گذشته، به نبوت و رسالت دو نفر از انبیای الهی متذکر شده که در کودکی به مقام نبوت انتخاب شده‌اند و از زندگی آن بزرگواران مطالب خاصی را بیان می‌کند.  

قرآن کریم خطاب به منکران رسالت حضرت عیسی (علیه‌السلام) از زبان آن حضرت که در کودکی با آنان به احتجاج  پرداخت، می‌فرماید: «قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَنِي نَبِيًّا [مریم/30]  [كودك‏] گفت: من بنده خداوند هستم؛ [او] به من كتاب داده و مرا پيامبر قرار داده است.»

همچنین پروردگار عالم هستی در کتاب آسمانی قرآن، از خطاب خداوند به حضرت یحیی (علیه‌السلام) یاد کرده و می‌فرماید: «يا يَحْيى‏ خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا [مریم/12] اى يحيى! تو كتاب [الهى‏] را به قوت بگير و [ما] در همان سن كودكى به او حكم نبوت داديم.»
فخر رازى عالم نامی و سرشناس اهل سنت، هنگامی که به شرح و تفسیر این آیه شریفه می‌رسد، در کتابش می‌نویسد: «مراد از حكم در آيه شريفه، همان نبوّت است؛ زيرا خداوند متعال عقل او را در كودكى محكم كرد و به او وحى فرستاد؛ چرا كه خداوند متعال حضرت يحيى و عيسى (عليهماالسلام) را در كودكى به پيامبرى‏ برگزيد! بر خلاف حضرت موسى (عليه‌السلام) و حضرت محمد (صلى‌الله‌عليه‌وآله) كه آنان را در بزرگسالى به رسالت مبعوث كرد.»[1]

باید گفت، اگر خدای رحمان دو کودک را به نبوت و رسالت مبعوث کرده، چرا نتواند و شایسته نباشد که کودک دیگری را در سن پنج سالگی، به امامت انتخاب کند؟!

پی‌نوشت:
[1]. فخر رازی، التفسير الكبير، ج21، ص516، دار إحياء التراث العربي_ بيروت، چاپ سوم، 1420 ق. «وَالثَّالِثُ: أَنَّهُ النُّبُوَّةُ ... بَعَثَ مُوسَى وَمُحَمَّدًا.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

محمدجواد مهریار