پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از شبهاتی که از جانب مفتیان وهابی بیان می‌ شود، چرایی عدم ساخت بقعه بر قبور مسلمانان در دوران حیات رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ائمه اطهار (علیهم‌السلام) است. آنان ادعا می‌ کنند، ساخت گنبد و بنا بر قبور بر روی قبور مسلمانان حرام است و هر کسی این عمل را انجام دهد، فعل حرامی را انجام داده است. همچنین آنان ادعا کرده‌اند، اگر این عمل جایز بوده، چرا رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ائمه معصومین (علیهم‌السلام) این عمل را انجام نداده‌اند؟!

در پاسخ به این ادعا یک نکته بیان می‌ شود:
همواره حکام ستمگر و خلفای جور، درصدد ضربه زدن به اهل بیت (علیهم‌السلام) و شیعیان و پیروان آنان بوده‌ اند. باید گفت، دوران حیات طیبه‌ ائمه اطهار (علیهم‌السلام) با سختی و رنج و زندان و حصر سپری شده و بهترین شاهد بر این سخن، کتب تاریخی و روایی است که در آن، مورخین و علمای اسلامی، آن حوادث و ظلم‌ها را در کتب خود ثبت و ضبط کرده‌ اند. ترس شیعیان و پیروان مذهب شیعه از نزدیک شدن به اهل بیت (علیهم‌السلام) به حدی بوده که بیشتر اوقات منجر به کشته شدن و یا تبعید و محصور شدن شیعیان شده است.

معلمی یمانی یکی از علمای معاصر اهل سنت، درباره ظلم‌ هایی که به ائمه معصومین (علیهم‌السلام) شده در کتاب خود می‌ نویسد: «فرزندان فاطمه (سلام‌ الله‌علیهم) در عصر تأسیس مذاهب، به شدت مورد آزار و اذیت‌های وحشتناکی قرار گرفتند و کسی با آنان تماس نمی‌ گرفت، مگر اینکه از جان خود بیم داشت، پس نتوانستند آنان عِلم خود را آن طور که باید منتشر کنند.»[1]

با مطالعه‌ چنین اوضاع و احوالی که بر اهل بیت (علیهم‌السلام) و شیعیان آنان تحمیل شده است، می‌ توان تصور کرد که چرا ائمه معصومین (علیهم‌السلام) بر قبور صالحان و بزرگان مذهب بنایی نساخته‌ اند؟! آن انوار طیبه‌ ای که برای بیان حقایق مذهب به حصر می‌افتادند، چگونه میتوانستند برای ساخت قبور مطهر پدر و اجداد مطهرشان بارگاه و گنبد و حرم بسازند؟!

پی‌نوشت:
[1]. معلمی يمانی، التنكيل بما فی تأنيب الكوثری من الأباطيل، ج2، ص631، المكتب الإسلامی، چاپ دوم، 1406 هـ. «وكان بنو فاطمة ... من نشر علمهم كما ينبغي.» جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.

محمدجواد مهریار