پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اخیراً تکفیری های وهابی با حمله انتحاری به مسجد شیعیان در شهر پیشاور پاکستان، منجر به شهادت و مجروح شدن بیش از 80 نفر از شیعیان شدند. وهابیون تکفیری با جهل به اصول اسلام ناب محمدی، همواره در جهت تخریب چهره‌ی حقیقی این دین مبین هستند. آنان با ایجاد رعب و وحشت در جامعه اسلامی و با استناد به فتاوای مفتی‌های افراطی، دستشان به خون هزاران مسلمان و غیرمسلمان مظلوم و بی گناه آغشته است.

با بررسی شخصیت بنیانگذار فرقه‌ منحوس وهابیت مشخص می‌ شود که بسیاری از علمای مشهور اهل سنت به خباثت شخصیت و جهالت محمد بن عبدالوهاب اذعان کرده‌ اند. شیخ انورشاه کشمیری حنفی در شرحی که بر کتاب صحیح بخاری نوشته است و آن را «فیض الباری علی شرح البخاری» نام گذاری کرده، درباره شخصیت محمد بن عبدالوهاب می‌ نویسد: «اما محمد بن عبدالوهاب نجدی، مردی کم‌ عقل و کم علم بود و در صدور فتوای تکفیر، شتاب می‌کرد؛ در حالی که شایسته نیست کسی وارد این وادی شود، مگر کسی که اهل دقت و باتقوا باشد و انواع کفر و اسباب آن را بشناسد.»[1]

محمد بن عبدالوهاب در زمان حیات خویش حتی از حمایت خانواده‌اش نیز بهره‌ ای نبرده است. او به دلیل افکار شیطانی‌اش، مورد طرد خانواده خود و علمای زمانه‌ اش قرار گرفته است. نجدی حنبلی به نقل از عبدالوهاب درباره شخصیت فرزندش محمد بن عبدالوهاب می نویسد: «او (عبدالوهاب بن سلیمان) پدر محمد است، کسی که آثار سوء دعوت او تا آفاق نیز رسیده است؛ اما بین او و پسرش اختلاف بود، به گونه‌‌ای که محمد دعوت خویش را ظاهر نساخت، مگر بعد از فوت پدرش. برخی از کسانی که من آنها را ملاقات کردم و از علمای معاصر بودند به من خبر دادند که او [عبدالوهاب بن سلیمان] از پسر خویش ناراضی بوده است؛ زیرا محمد راضی نشده بود همانند گذشتگان و اطرافیان خویش، به یادگیری علم فقه اشتغال یابد. عبدالوهاب می‌دانست که از محمد، انحرافاتی سر خواهد زد؛ به همین دلیل به مردم می‌گفت: «وای که چه انحرافاتی از محمد خواهید دید.» پس خداوند آنچه مقدر شده بود را محقق ساخت. همچنین سلیمان بن عبدالوهاب نیز با دعوت برادرش مخالفت کرد و ردیه‌‌ی قوی و متقنی برای او و عقایدش نوشت.»[2]

باید گفت، تکفیر مسلمانان و قتل و غارت آنان، ریشه در اعتقادات وهابیون از قدیم الایام تاکنون دارد. تاریخ، شاهد گویایی است که وهابیون به دستور کشورهای غربی و صهیونیستی، درصدد از بین بردن کشورهای اسلامی و ایجاد جنگ های داخلی، میان فرق و مذاهب اسلامی هستند. مؤلفان وهابی در کتاب الدرر السنیه با اشاره به دستور جنگ و قتل عام مسلمانان می‌نویسند: «از فرزندان محمد بن عبدالوهاب (مؤسس فرقه‌ی منحوس وهابیت) سؤال شد: اگر کسی در حلقه‌ی امامت شما قرار نگیرد و به دولت شما اعتقاد نداشته باشد، آیا سرزمین آنها سرزمین کفر است و آیا آنان کافر حربی محسوب می‌شوند؟ وارثان محمد بن عبدالوهاب در پاسخ به این سؤال نوشتند: كسی كه دعوت توحیدی ما به او رسیده، ... و بر شرک به خدا و ترک واجبات اسلامی باقی مانده باشد، ما او را كافر می‌دانیم و با او می‌جنگیم و به سرزمین او و حتی به خانه‌اش حمله می‌كنیم و با هر کسی که جنگیدیم، دعوت ما به او رسیده است؛ این چیزی است که ما آن را تأیید و باور داریم.»[3]

این فتوا گوشه‌ای از اعتقادات تکفیری‌ هایی است که سالها پیش با حمایت دولت انگلیس در شبه جزیره‌ی عربستان به وجود آمدند؛ همان هایی که در سرزمین نزول وحی، خود را به عنوان خادم الحرمین نامیدند؛ ولی در واقعیت خائن الحرمین الشریفین هستند و خون هزاران مظلوم و بی گناه توسط آنان به زمین ریخته شده است.

پی‌نوشت:
[1]. فیض الباری علی شرح البخاری، انورشاه کشمیری حنفی، ص252. «أما محمد بن عبد الوهاب  ... الكفر وأسبابِهِ.»
[2]. نجدی حنبلی، السحب الوابلة علی ضرائح الحنابلة، ص275، بی‌جا، مکتبة الامام احمد، بی‌‌تا. «هو والد محمد ... و رد علیه ردا جیدا.»
[3]. الدرر السنية في الأجوبة النجدية ، علماء نجد الأعلام، ج9 ، ص253، چاپ ششم، 1417ق. «سئل أبناء الشيخ محمد بن عبد الوهاب... بل الذي نتحقق ونعتقده...»

محمدجواد مهریار