پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ مفتیان وهابی در فتاوای خود، عید نوروز و برگزاری مراسم جشن سال نو را نوعی بدعت و حرام می‌دانند. آنان معتقدند، به دلیل اینکه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) این روز را گرامی نداشته‌اند، هر مسلمانی که به جشن و شادی بپردازد، اهل بدعت بوده و فعل حرام انجام داده است.

در پاسخ به بدعت دانستن نوروز و برگزاری جشن در این روز، دو نکته‌ بیان می‌شود:
نکته اول:
دین مبین اسلام با رسوم و سنت‌های عقلانی و حسنه مخالفتی نداشته و از انجام آنان جلوگیری نکرده است. بنابراین اگر سنتی واجد مولفه‌های عقلانی و مثبت و مخالف با شرع مقدس نباشد،  نباید با آن سنت مخالفت شود و اگر سنت نیکویی نیز باشد، باید برای انجام آن مساعدت و یاری نیز کرد.
اگر سنتی واجد مولفه‌های عقلانی و مثبت باشد، نه تنها نباید با آن مخالفت کرد، بلکه به فرمایش امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) باید از احداث عواملی که به آن آسیب می‌رساند نیز دوری کرد. از همین رو، ماهیت اعیاد نوروز، اگر شاد کردن دل مؤمنان، صله رحم و مواردی از این قبیل باشد، قطعاً از نظر اسلام مورد تأیید است. از منظر شیعیان هر عملی که مورد تأیید اهل بیت (علیهم‌السلام) باشد، دلیل شرعی بر انجام آن از سوی پیروان ائمه اطهار (علیهم‌السلام) است.
مرحوم شیخ صدوق در کتاب خود به روایتی در این باره اشاره می‌کند و می‌نویسد: «در نوروز، هدیه‌اى خدمت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) آوردند. حضرت پرسیدند: این چیست؟ به ایشان عرض كردند: اى امیرالمؤمنین! امروز نوروز است. حضرت فرمودند: هر روزمان را نوروز كنید.»[1]

نکته دوم:
ائمه اطهار (علیهم‌السلام) برای گرامیداشت روز نوروز، احکام و اعمال را بیان فرموده‌اند. بنا بر اصول مذهب شیعه بیان اینگونه از احکام، بدعت بودن آن را نفی می‌کند و به نوعی نوروز را نیز تبدیل به ایام عبادی و مذهبی می‌کند. مرحوم شيخ طوسی (رحمةالله‌علیه) در کتاب مصباح المتهجد از امام صادق (عليه‌السلام) نقل می‌كند که حضرت در باره اعمال روز نوروز فرمودند: «وقتی روز نوروز شد، غسل كن و پاكيزه ترين لباسهايت را بپوش و بهترين عطرهايت را استفاده كن و اين روز را روزه بگير و وقتی نماز ظهر و عصر و نوافل را خواندی، يك نماز 4 ركعتی هم بخوان و در ركعت اول، سوره فاتحة الكتاب و ده مرتبه سوره قدر را بخوان و در ركعت دوم هم سوره فاتحة الكتاب و ده مرتبه سوره كافرون و در ركعت سوم هم سوره فاتحة الكتاب و ده مرتبه سوره توحيد و در ركعت چهارم هم سوره فاتحة الكتاب و ده مرتبه سوره ناس و فلق را بخوان و بعد از نماز هم سجده شكر بجا بياور و در سجده دعا كن تا خداوند گناهان 50 سالت را بيامرزد.»[2]
بر اساس آنچه بیان شد مشخص می‌شود، صله رحم و هدیه دادن و انجام بعضی از اعمال استحبابی به یاری و کمک بزرگداشت این روز آمده و مؤید برگزاری آن شده است.

پی‌نوشت:
[1]. شیخ صدوق، من لا يحضره الفقيه، ج3، ص300، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، چاپ دوم، 1413 ق. «وَ أُتِيَ عَلِيٌّ ... لَنَا كُلَّ يَوْمٍ نَيْرُوزاً.»
[2]. شيخ حر عاملى، وسائل الشيعة، ج8، ص172، مؤسسة آل البيت عليهم السلام - قم، چاپ اول، 1409 ق. « إذا كان يوم النيروز ... خمسين سنة.»

محمدجواد مهریار