جهل پیشوایان بهائیت
کانال‌های تبلیغی تشکیلات بهائیت با انتشار مقاله‌ای مدعی شدند که نحوه‌ی انتقال رهبری پس از پیامبرخوانده‌ی این فرقه، مطابق با خواست او صورت گرفته است. آری؛ گویا تشکیلات بیت العدل برای مشروع جلوه دادن خود و تصدیق پیش‌گویی‌های خلاف واقع پیشوایان بهائی، راهی جز انتشار دروغ‌های فاحش و تحریف خواست آنان ندارد!
مبلّغان بهائی در یکی از کانال‌های تبلیغی خود، با استناد به ادعای عبدالبهاء، به تحریف آیه‌ی 87 سوره‌ی مبارکه‌ی حجر پرداخته و تلاش نمودند تا آن را بر پیشوایان خود تطبیق دهند. اما به راستی اگر قرار باشد هرکس، بدون دلیل و سند و مدرک، آیه‌ای از قرآن را در تفسیر خود بداند، دیگر سنگ روی سنگ بند می‌شود؟!
پیشوای فرقه‌ی بابیت و بهائیت، حکم به نابودی تمامی کتاب‌هایی که در غیر از موضوع این فرقه تصنیف شده را داده است. اشراق خاوری نیز برای توجیه این حکم خلاف عقل پیشوای خود، منظور باب را نابودی کتاب‌هایی می‌داند که سبب گمراهی بشر شود. این در حالیست که علی‌محمد شیرازی همگان را از تأویل و تفسیر کتاب بیان، نهی کرده است.
علی‌محمد شیرازی در اشتباهی بزرگ، حضرت داوود (علیه السلام) که از انبیاء بنی‌اسرائیل بوده را قبل از حضرت موسی (علیه السلام) دانسته است. عبدالبهاء نیز به توجیه این سوتی باب روی آورده و مدعی می‌شود که دو حضرت داوود وجود داشته است. این در حالیست که سخن باب، صراحت بر تقدم داوود بنی‌اسرائیل بر حضرت موسی دارد.
علی‌محمد شیرازی معروف به باب، که خود را ناسخ اسلام می‌دانست، مدعی علم الهی و بی‌مانندی آثارش شده است. اما این ادعاها در حالیست که با نگاهی کوتاه به نوشته‌جات او، سُستی این ادعایش بر ما آشکار می‌شود. چرا که آثار علی‌محمد شیرازی، بسیار سخیف، پیش پا اُفتاده و مضحک‌تر از آن است که دعوت به تحدّی از او پذیرفته باشد.
علی‌محمد باب در عین حال که علم خود را الهی می‌دانست، دچار اشتباهات فاحش علمی شده است. همچنان که وی رسالت حضرت داوود (علیه السلام) که از انبیاء بنی‌اسرائیل است را پیش از حضرت موسی (علیه السلام) دانسته است. پیامبرخوانده‌ی بهائیت نیز بر خلاف آموزه‌ی تطابق دین با علم و عقلی که به او منتسب می‌کنند، به توجیه این ادعای غلط باب روی آورده است.
علی‌محمد شیرازی کسی که خود را ناسخ اسلام می‌دانست، نوشته‌جاتش را به عنوان تنها معجزه و دلیل حقانیتش معرفی می‌نمود و استدلال به غیر آن را جایز نمی‌دانست. اما به راستی چگونه می‌توان آثار و نوشته‌جات علی‌محمد شیرازی را به عنوان تنها معجزه‌ی او پذیرفت در حالی که تنها معجزه‌اش، سرشار از مطالبی متناقض، ضدعقلانی و سخیف است.
علی‌محمد شیرازی پیشوای مسلک بابیت و بهائیت، بارها به پوچی و هیچی آثارش در مقابل آموزه‌های اهل‌بیت (علیهم السلام) اعتراف کرده است. اما در همین حال، وی در اظهاراتی کاملاً متناقض، نوشته‌جات سرتاپا غلط خود را بالاتر از کتاب آسمانی قرآن می‌دانست. با این حال می‌توان این پیشوای بابیت و بهائیت را مصداق بارز شخصی سودازده و دوقطبی دانست.
فاضل مازندرانی، در راستای توجیه اشکالات ادبی آثار علی‌محمد شیرازی، مدعی می‌شود که طبق برخی روایات، قائم موعود (علیه السلام) پس از ظهور، با اَعراب شدّت عمل نشان داده و این شدّت عمل، یعنی اِعراض از قواعد عربی. اما این ادعا در حالیست که ظاهر این روایت (بر فرض صحت سند آن)، دلالت بر سخت‌گیری آن حضرت نسبت به خود عرب‌های عصیان‌گر دارد.
علی‌محمد شیرازی که بخاطر غلط نویسی‌هایش، مورد تمسخر واقع شده بود، مدعی شد که قواعد ادبی، شیطانی هستند. این در حالیست که: 1. علی‌محمد شیرازی، آموختن قواعد عربی را شرط فهم نوشته‌جات خود دانسته 2. کلام چون وسیله‌ای برای فهم صحیح اغراض به مخاطبین می‌باشد، حضرت موسی (علیه السلام) از خدای تعالی درخواست نمود تا برادرش هارون همراهیش کند.
نوشته‌جات باب به عنوان تنها معجزه‌ی او، تا جایی دارای اغلاط فراوان بود، که حتی صدای طرفدارانش را نیز درآورد. وی در توجیه غلط نویسی‌های خود، مدعی می‌شود که قواعد ادبی باید از نوشته‌جات او أخذ شود. این در حالیست که اصولاً زبان وسیله‌ای برای فهمیدن و فهماندن است و لذا می‌بایست طبق قواعد جاری باشد تا غرض از به کارگیری آن حاصل شود.
علی‌محمد شیرازی در حالی نوشته‌جات خود را ناسخ و برتر از قرآن می‌دانست، که آثارش سرشار از مطالب خلاف واقع است. همچنان که وی غرق شدن فرعون، عاد و ثمود را در یک خلیج و نجات حضرت نوح، ابراهیم و موسی (علیهم السلام) را از یک نهر معرفی نموده است. حال آن‌که هلاکت سه قوم فرعون، عاد و ثمود و نجات سه پیامبر نامبرده، به اشکال مختلف بوده است.
پیشوایان بهائیت در حالی حکم به جواز عمل ناپسند استمناء و خودارضایی کرده‌اند که آسیب‌های جسمی و روحی روانی بی‌شماری بر آن مترتب است. اما حلال بودن چنین عمل خلاف دین و علمی در بهائیت، زمانی توجه همگان را به خود جلب می‌سازد که اساساً پیشوایان دین‌ساز بهائیت، داعیه‌ی ابداع آموزه‌ی تطابق دین با علم و عقل را دارند!
مدعی پیامبری بهائیت به تقلید از پیامبران الهی، برای خود ادعای علمی الهی داشته است. اما بد نیست بدانیم که پیشوایان فرقه‌ی بهائی، جدای از غلط‌های فاحش محتوایی و تناقضات بی‌شمار در آثارشان، با اصرار به عربی‌نویسی برای مردم ایران‌زمین، به قدری مرتکب اشتباهات فاحش ادبی شده‌اند که حتی صدای پیروان خود را نیز درآورده‌اند.