اگر عقاید و سخنان صوفیان در مورد صلح کل و همه خدایی صحیح باشد، باید تمام آیات قرآن را که از کفر و شرک و بت‌پرستی و شیطان مذمت می‌کنند، کنار بگذاریم . فرستادن پیامبران بیهوده باشد و این همه جنگ‌های پیامبر(صلی الله علیه وآله) و علی(علیه اسلام) با مشرکان و کفار بیهوده و بی‌جهت باشد. خلاصه باید زحمات و مبارزه‌های انبیا را نادیده بگیریم.

بافته‌های اقطاب و مشایخ صوفیه تماماً نتیجه‌ی دوری از قرآن و عترت و در نتیجه دوری از معرفت و شناخت ربوبیت است. مشایخ و اقطاب صوفیه فاقد هر نوع معرفت حقیقی هستند و فاقد شیء نمی‌تواند عطا کننده‌ی آن به غیر باشد و کسی که چیزی از خود ندارد نمی‌تواند آن را به بقیه ببخشد.

معاون تبلیغ و امور فرهنگی حوزه‌های علمیه به جایگاه رفیع شهید محمدحسین حدادیان پرداخت و گفت: این شهید بزرگوار مدافع مرزهای عقیده و مدافع حریم اهل بیت علیهم‌السلام بود. او هم در دفاع از حرم از مرزهای جغرافیایی اهل بیت علیهم‌السلام محافظت کرد و هم در مقابل منحرفان از عقیده صحیح دینی مجاهدت نمود و به حقیقت، پاسدار حریم اهل بیت علیهم‌السلام بود.

منش تابنده به عنوان رهبر فکری و معنوی دراویش که اطاعت از وی را فرض می‌دانند، در بروز و ظهور جریان افراطی به نام مجذوبان نور و رقم خوردن رفتارهایش، اثرگذار بوده است؛ چنانچه بر دورنمای فرقه نیز تاثیر گذاشت و امروز پس از یک سال از مرگ تابنده، اوضاع فرقه‌ی گنابادیه آشفته تر از همیشه بوده و تفرقه و چندگانگی در آن موج می‌زند.

اکثر فرق صوفی با شروع فرقه گرایی و بحث مراد و مریدی در کتب خود به جایگاه و مقام قطب و پیر پرداخته‌اند. فرقه صفی علیشاهی نیز از این امر مستثنی نبوده و خود صفی علیشاه بارها در کتب خود به معرفی جایگاه قطب پرداخته است. کما اینکه معتقد است در زمان غیبت وجود قطب باید از وجود امام کافی باشد یا اینکه قطب را در شریعت خلیفه پیامبر (ص) و در طریقت نائب مناب علی (ع) می‌داند و ادعاهای دیگر.

آیا گدایی کردن آن هم در قالبی سازمانی، از آموزه‌های اسلامی است؟ آیا این راه و روش سیر و سلوک به سمت خداست که از طریقی که خدا دوست ندارد به سوی او بروی!؟ و آیا اساساً از این مسیر به خدا خواهی رسید؟! اسلام حق تکدی‌گری را هم برای کسی ثابت ندانسته و در رابطه با مستمندان به همه سفارش ایشان را نموده تا آبروی ایشان با گدایی و دریوزگی از بین نرود.