هر یک از ادیان الهی مثل اسلام، آئین و روش خاصی برای ازدواج دارند و جایگاه متفاوتی برای ازدواج قائل هستند. در عین اینکه در انجیل تجرد بر ازدواج اولویت داده شده، اما مسیحیان کاتولیک، ازدواج را یکی از آیین های مقدس خود می‌دانند. در یهودیت نیز ازدواج و تأهل، وضعیت آرمانی مردان تلقی می‌شود نه زنان. زنان مکلف به ازدواج نیستند؛ زیرا وظیفه داشتن فرزند تنها بر عهده مردان است.

محبت به امام زمان (عج) وظیفه‌ای است که پیامبر اکرم (ص) به دستور خداوند از ما خواسته است؛ محبت نیز تابع معرفت و شناخت است و هر چه شناخت بیشتر شود، محبت شدیدتر خواهد بود؛ بنابراین منتظِر باید شناخت خود را به امام زمان (عج) کامل کند تا محبت امام در او پدید آید.

یکی از مظاهر انتظار واقعی، إحیاء داشتن شب نیمه شعبان به عبادت و دعاست؛ امام باقر (ع) درباره احیاء این شب می‌فرماید: «در این شب خداوند فضلش را بر بندگان ارزانی می‌دارد و به بزرگواری خودش، آنها را می‌آمرزد. پس برای نیل به مقام قرب خداوند، در این شب بکوشید؛ زیرا خداوند به ذات خود قسم یاد کرده که هیچ درخواست کننده‌ای را در این شب، بی‌پاسخ رها نسازد، مگر این‌که خواهش او نافرمانی خدا باشد.»

وهابی‌ها غیبت امام زمان (ع) را نشانه نپرداختن به وظیفه‌اش می‌دانند؛ زیرا امام غائب توانایی انجام وظیفه خود را ندارد؛ در پاسخ باید گفت که خداوند امام را تعیین کرده است و این مردم هستند که با اختیار و عدم اطاعت از فرامین امام، مانع وجود او شده‌اند. هم‌چنین وظیفه حفظ شریعت و تبلیغ دین، تنها به عهده امام نیست و پیروان نیز این وظیفه را انجام می‌دهند.

سنت نذر یکی از سنت‌های زیبایی است که در آیات قرآن کریم، به آن اشاره شده است. هر شیعه‌ای برای آن‌که به خدای رحمان تقرب پیدا کند و با اهل بیت (ع) مأنوس شود، زیباست که از سنت نذر برای تعجیل امر فرج امام عصر (عج) بهره‌مند شود.

ایجاد نظام و اجرای احکام وسیع اسلام در عصر غیبت، وظیفه مسلمانان است؛ قاعده جامعیت اسلام، منحصر به اصل حضور نیست. امام صادق (ع) می‌فرماید: «پيامبر (ص) قرآن و شريعت و طريقه‌اش را آورد، پس حلال او حلال است تا روز قيامت و حرام او حرام است تا روز قيامت»؛ این یعنی دیگر کسی نمی‌تواند بگوید که نظام سازی در زمان غیبت وظیفه ما نیست. اصلاً اگر حکومتی نباشد، بسیاری از احکام دین عمل نشده و تعطیل می‌شود.