اسلام ناب
کتاب «مصابیح الصائمین» در رابطه با روزه و ماه پرفضیلت رمضان، تألیف ملا حبیبالله شریف ساوجی کاشانی، از عالمان شیعه اهل کاشان در قرن سیزدهم و چهاردهم قمری است. ایشان به دلیل ویژگیهای علمی و اخلاقی شهرت داشت و مرجعیت دینی مردم کاشان را برعهده گرفت. از ملا حبیبالله در علوم مختلف، تا ۲۰۰ اثر شمردهاند.
شیخ مفید، عالم، متکلم و فقیه عالیقدر شیعه در قرون چهار و پنج قمری، با تدوین علم اصول فقه، روشی جدید در اجتهاد فقهی ارائه داد. رهبر انقلاب در پیام علمی مفصلی که به مناسبت سالگرد شیخ مفید به کنگره هزاره شیخ مفید فرستاد، مطالب مبسوطی در کلام اسلامی در قرون سوم تا پنجم و ویژگیهای مدارس کلامی شیعه و شناخت شخصیت والای شیخ مفید نگاشت که بسیار قابل استفاده است.
درحالی که تمام ادیان آسمانی به ضرورت حجاب اشاره دارند و حجاب را به عنوان یکی از شرائع اصلی به شمار آوردهاند و هدف از حجاب را حفظ عفت، پاکدامنی و در نهایت رسیدن به کمال و سعادت انسان دانسته است، فرقه ضاله بهائیت مخالف تمام ادیان قدم برداشته و از آغاز، با حجاب مخالف ورزیده و در جهت حذف آن از جوامع دینی قدم برداشته است.
در ایران باستان، پوشش زنان همیشه سبک و اسلوب خاصی داشته است. بررسی ها نشان میدهد که پوشش تمام بدن در دوره های مختلف تاریخی چه نزد زنان و چه نزد مردان در ایران یک حقیقت بوده و به هیچ وجه ایرانیان در برهنگی به سر نمیبردهاند.
در جامعه عرب قبل از اسلام زنان براى حضور در اجتماع از پوشش مناسب و مطلوبى برخوردار نبودند. به همین دلیل همسران پیامبر(ص) از متابعت آن الگو منع مى شوند. در تصاویر مذهبی مسیحیان و یهودیان نیز زنان همواره دارای حجاب هستند. از نظر تاریخی نیز تردیدی در این نیست که مسیحیان قرون اولیه حجاب داشتهاند و حجاب یهود بسیار سختتر از اسلام بوده است.
واقعیت روزه در آیین زرتشت امری است که برای مسلمانها گاها مخفی میماند. چون روزه در آیین زرتشت با دیگر ادیان از جمله اسلام بسیار متفاوت است. در اسلام، روزه یعنی نخوردن و نیاشامیدن در مدتی معلوم است که در آیین زرتشت چنین نیست. در بهائیت نیز میرزا حسینعلی نوری روزه را در اسفند ماه، آنهم به مدت 19 روز پایه گذاشت یا به عبارتی کپی برداری کرد.
برای آموزش تعالیم دینی، میتوان روزه ناقص که در اصطلاح عرفی به آن روزه کله گنجشکی میگویند را به بچهها قبل از بلوغ آموزش داد؛ در این باره در کتب حدیثی و معارف اسلامی، روایتی در این باره از امام صادق (ع) نقل شده است؛ در عبارت شهید ثانی آمده، نظر بعضی از فقها این است که حتی کودک در نیت این اعمال میتواند نیت واجب کند؛ پس باید به کودک گفت که این روزهای که میگیری، یکی از انواع روزهها است.
در عصر حاضر روزه در مسیحیت تابع قانون خاصی نیست و هر کس هر طور که می تواند و برای هر مدت زمانی می تواند روزه بگیرد. همین طور روزه در فرقه های مختلف مسیحیت هم متفات است و بنابر دستورالعمل هر کلیسایی، زمان و نوع متفاوتی دارد. در آیین یهود نیز که قدیمی ترین احکام مدون شریعت را در بر دارد، روزه مورد سفارش قرار گرفته است.
اسلام خداوند متعال را منزه از هرگونه عیب و نیازی، از جمله نیاز به فرزند دانسته است ولی در آئین زرتشت، زرتشتیان اهورامزدا را خالق روشنایی و خدای خوبیها میدانند و برای او فرزندانی قائل میشوند.
برخی از ادیان و آئینها بزرگان خود را به عنوان فرزندان خدا خطاب کرده و برخی دیگر فرشتگان را دختران خدا نامیدهاند. اما در دین مبین اسلام، توحید و یکانگی خداوند متعال، مهمترین اصل در اصول اسلام است. چنانچه خداوند متعال در قرآن کریم به صراحت به بینیازی خود، از داشتن فرزند اشاره کرده و آن را سخنی قبیح دانسته است.
هركدام از ادیان و آئین ها به نوعى براى خداوند فرزندى مىپنداشتند؛ یهودیان عُزَير و مسيحيان نيز حضرت عيسى(علیه السلام) را فرزندان خدا معرفى مىكردند. درحالی که اسلام از این انحراف مبرا است و خداوند متعال را کمال مطلق و منزه از کمک و نیاز به هر چیزی است.
از گزارشات سیره پیامبر (ص) در روزه مستحبی روزهای پایانی ماه شعبان برداشت شده است که این روایات متناقض است؛ در حالیکه روایات مختلف از زمانهای متفاوت گزارش میکند و برخی سالها پیامبر (ص) روزه پایان ماه شعبان را افطار کردهاند و در سالهای پایانی عمر مبارکشان، روزه ماه شعبان را به ماه رمضان متصل میکردند.
کارهای خوب و بد بر زندگی انسان تأثیرگذار است و یکی از چیزهایی که در آینده و سرنوشت انسان تأثیر منفی میگذارد گناه است. از راهکارهای مهم پرهیز از گناه، تقویت اراده باطنی است که این مهم با روزهداری محقق میشود.
در روایات در فضیلت نوروز آمده است که آن روز عهد بر ولایت امیرالمؤمنین (ع) در غدیر، عهد گرفتن از جنیان، پیروزی بر نهروانیان و قتل ذوالثدیه و روز ظهور امام زمان (عج) و پیروزی بر دجال، زنده شدن 30 هزار نفر از بنیاسرائیل، آرامش کشتی حضرت نوح و شکستن بتها به دست حضرت ابراهیم و امیرالمؤمنین (ع) در فتح مکه است؛ خداوند حاجت حاجتخواهان از مؤمنین را در این روز برآورد.