اسلام ناب
باور به مهدویت، می‌تواند نتایج و آثار متعددی داشته باشد، ازجمله امید به آینده روشن؛ ایجاد انتظار فعال در عموم باورمندان؛ هدفمندی و معنادار شدن زندگی و الگو گرفتن برای پیشرفت جامعه؛ باور به مهدویت و منجی موعود، روحیه امیدواری به آینده‌ای روشن را در انسان زنده می‌کند؛ انگیزه درونی را جهت تلاش در این راه افزایش می‌دهد و زندگی را هدفمند کرده و به زندگی، معنا می‌دهد.
فرهنگ مهدوی، اندیشه‌ای است که هم به حال و هم به آینده نظر دارد؛ فرهنگ مهدوی، فرهنگی متعالی است که نویدبخش نظم عادلانه جهانی در پرتو انسان کامل و بر مبنای اسلام راستین است. اسلامی که ائمه معصومین (ع) به اندازه فهم و درک مخاطبان خود، برخی از مشخصات و مختصات آن را تبیین فرمودند.
سنت الهی بر این تعلق گرفته که در آخرالزمان صالحان، وارثان زمین خواهند شد و اداره امور جهان را به دست خواهند گرفت و دین مورد رضایت خدا را در عالم گسترش می‌دهند و خداوند نور خود را کامل می‌کند و دین حق، بر تمام دین‌ها پیروز می‌گردد و مؤمنین با امنیت کامل، به امور دینی خود می‌پردازند.
قطعاً باور به امام زمان (عج) امید بخش است؛ اما این بدان معنا نیست که دست روی دست گذاشته و از تربیت جامعه چشم پوشی شود؛ از این رو، یاران حضرت نیز در روایات به کسانی وصف شده‌اند که شب زنده‌دار بوده و به تربیت خود می‌پردازند.
یکی از برکات دولت کریمه امام زمان (عج) رفع مشکلات مادی مردم در آن روزگار است. عنایت ویژه امام عصر (عج) به مستضعفان و محرومان به اندازه‌ای است که با حضور نزد حضرت، مشکلات معیشتی آنان مرتفع خواهد شد؛ این نکته در کتب اهل سنت بیان شده است.
از جمله فضائلی که برای ظهور موفور السرور امام عصر (عج) بیان شده، برابری مؤمن منتظر، با رزمنده در میدان است؛ اما انتظار امام زمان (عج) سبب آن می‌شود که در جامعه یک‌دستی پدیدار شود و این فضیلت سبب می‌شود تا جامعه برای حل مشکلات خود اقدام کند؛ زیرا انسان مؤمن، می‌داند در میدان جهاد به پیروزی خواهد رسید.
حضرت مهدی (عج) تکمیل کننده مأموریت پیامبر اکرم (ص) است و وقتی که ظهور کند، تمام زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد؛ کسی که خداوند، وعده او را به همه امّت‌ها داده که عقاید مردم را به وجود او جمع کند و مردم را از تفرقه برهاند و به وسیله او زمین را از عدل و داد پر کند؛ لذا این عید، عید تمام بشر است و می‌توان آن را برتر از دیگر اعیاد دانست.
کسانی‌که معتقدند امام زمان (عج) ظهور خواهد کرد و منجی عالم بشریت است و اعتقاد دارند در نیمه شعبان به دنیا آمده است، باید علاوه بر یاد امام زمان (عج) در تمام سال، این روز را نیز به طور ویژه بزرگ بدارند؛ عموم مردم، به وظیفه خود، به خوبی عمل می‌کنند و علما نیز اگر بخواهند جامعه با فرهنگ مهدویت آشنا شود، باید تلاش کنند تا مردم، نسبت به مسئله فرج و انتظار ظهور امام زمان (عج)، اهتمام و حساسیت خاصی داشته باشند.
دعا، یکی از راه‌هایی است که هر انسانی را از گرفتاری و ناامیدی رهایی می‌بخشد؛ دعا برای ظهور امام عصر (عج) باعث می‌شود تا امید به جامعه انسانی دمیده شود و هر انسانی از ناامیدی به سوی امید، رهایی پیدا کند.
اهل بیت (ع) مظهر علم الهی هستند و گستره علم ائمه اطهار(ع) نیز همه نظام هستی را در بر می‌گیرد، لکن باید توجه داشت که علم الهی، استقلالی و ذاتی بوده، اما علم ائمه اطهار(ع)، تبعی و عرضی و غیری است و به منبع لایزال علم الهی مرتبط است.
انتظار فرج پیامدهای مثبتی را برای شخص منتظر به دنبال داشته و ویژگی های مثبت اخلاقی و روحی از جمله رهایی از ترس و اندوه را در فرد منتظر پرورش می دهد زیرا منتظر حقیقی از اولیای الهی است و خداوند خود وعده رهایی از ترس و اندوه را به ولی خود داده است.
معنای لغوی مهدویت، اگر این واژه را مصدر صناعی بدانیم، به معنای «مهدوی بودن» خواهد بود و اگر صفت نسبی بدانیم، منتسب به حضرت مهدی (عج) خواهد بود که با تاء تأنیث، صفت برای موصوف محذوف می‌گردد و با موصوفاتی از قبیل «عقیده» یا «طریقه» به معنای عقیده مهدویت و طریقه مهدویت خواهد شد.
مهدویت در اصطلاح، مکتب یا مذهب و یا عقیده‌ای است که به حضرت مهدی (عج) منتسب باشد؛ عقیده‌ای که معتقد به آن، در رفتار، گفتار و افکار خویش از امام مهدی (عج) که فرزند امام حسن عسکری (ع) است، پیروی می‌کند. مهدویت، موعودباوری به معنای اعتقاد به یک نجات بخش است که در آخرالزمان برای نجات و رهایی انسان‌ها و برقراری صلح و عدالت خواهد آمد.
سرانجام نظام اجتماعی انسان‌ها را نظامی توحیدی تشکیل می‌دهد که بر نظام شرک و طاغوت غلبه کرده و پیروزی از آنِ صالحان و راستگویان خواهد بود و همان‌طور که وعده داده شده، حکومت الهی در آخر الزمان محقق خواهد شد که حکومت حق است و باطل در برابر آن تابِ مقاومت ندارد و مانند کف‌های روی آب از بین خواهد رفت و پوشالی بودنش مشخص خواهد شد. در نهایت حق بر باطل پیروز است.