پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در مقاله قبل گفته شد که حجاب به معنای پوشاندن برخی از نقاط بدن زنان و مردان است که در تمام اقوام و شرایع ادیان آسمانی پیش از اسلام نیز وجود داشته است و به ضرورت حجاب در هر یک از ادیان آسمانی ازجمله یهودیت، مسیحیت و اسلام اشاره شد. در این مقاله سعی داریم به مسئله حجاب در بهائیت بپردازیم.

درحالی که تمام ادیان آسمانی به ضرورت حجاب اشاره دارند و حجاب را به عنوان یکی از شرائع اصلی به شمار آورده‌اند و هدف از حجاب را حفظ عفت، پاکدامنی و در نهایت رسیدن به کمال و سعادت انسان دانسته است، فرقه ضاله بهائیت مخالف تمام ادیان قدم برداشته و از آغاز با حجاب مخالف ورزیده و سالها به دنبال حذف حجاب در جوامع دینی بوده است.

بهائیان افتخاردار اولین کشف حجاب و تابوشکنی در بی عفتی هستند و همواره تلاش دارند تا از نماد آن برای جامعه الگوسازی کنند. نقطه آغاز ترویج بی حجب و حیایی در بهائیت را می توان در دوران بابی‌گری جستجو کرد. «قرّة العین» اولین زن بابی بود که با بی حجابی [1] و ترویج روابط نامشروع زن و مرد [2] زمینه را برای رواج بی حیایی و اباحه گری در جوامع اسلامی، خصوصاً ایران اسلامی فراهم کرد.

پیامبرنمای بهائیت در راستای مبارزه با نمادهای اسلامی، خود را افتخاردار اولین مبارزه با حجاب و حیا می داند. جالب آن است که پیامبرنمای بهائیت علت ترویج برهنگی توسط بهائیت را مانع بودن حجاب از پیشرفت زنان عنوان کرده است: «حجاب نسوان (زنان) مانع از تعلیم و تعلّم (یاد گرفتن و یاد دادن) است.» [3]

درحالی فرقه ضاله بهائیت به جنگ با حجاب به عنوان نماد پاکدامنی و هویت ایرانی رفته است که بزرگان آنها کمان کرده اند حجاب، تنها یک مسئله اسلامی است و برای اینکه دین خود را متفاوت، جدید و نوین نشان دهند جحاب را امری منسوخ شده قلمداد کردند، درحالی که دایره المعارف لاروس نیز به وجود حجاب زنان در ایران باستان اشاره می کند. [4] همچنین درحالی که شواهد متعددى از قرآن حاکى از این نکته است که در جامعه عرب قبل از اسلام، زنان براى حضور در اجتماع از پوشش مناسب و مطلوبى برخوردار نبودند. به همین دلیل همسران پیامبر(صلوات اللّه و سلامه علیه و آله) از متابعت آن الگو منع مى شوند.

درواقع فرقه ضاله بهائیت برای اینکه مخالفت خود را با اسلام به رخ بکشد، درحالی کمر به حذف حجاب بسته است که حجاب، ریشه در تاریخ و فرهنگ ایران دارد و قرنها قبل از اسلام نیز به عنوان نماد پاکدامنی رایج بوده است.

البته اینکه بزرگان بهائیت معتقدند حجاب مانع پیشرفت زنان است در حالی مطرح می شود که:

اولاً: بهائیت خود از پیشرفت زنانِ بدون حجابِ بهائی جلوگیری کرده است! پیشوایان این فرقه که حجاب را مانع پیشرفت زن معرفی می کردند با حکم به ممنوعیت تصدی بالاترین مقامات بهائیت، از ولایت امری گرفته تا عضویت در بیت العدل، جلوی پیشرفت زنان بهائی را گرفته اند. [5]

ثانیاً: اگر حجاب مانع پیشرفت است، پس چگونه از بهائیت (دختر پیامبرخوانده‌ی بهائیت)، تصاویری با حجاب وجود دارد؟! چگونه دختر پیامبرخوانده‌ی بهائیت، با رعایت حجاب توانست (در مدتی کوتاه) به رهبری بهائیان اشتغال یابد، اما زنان مسلمان با رعایت حجاب نمی‌توانند تعلیم و تعلّم نمایند؟!

ثالثاً: تلاش های این فرقه در جهت از بین بردن فرهنگ حجاب و حیا، دستوری تشکیلاتی برای اعضای بهائیت بوده است که از جوامع غربی به آنها ابلاغ شده است. چنان که در اسناد ساواک از جلسات تشکیلاتی بهائیان می خوانیم: «اکنون از آمریکا و لندن صریحاً دستور داریم در این مملکت، مد لباس و یا ساختمانها و بی حجابی را رونق دهیم که مسلمان نقاب از صورت خود بردارند، بطوری که من مطالبی در منزل آقای معتمد قرائت کردم و تمام دختران و پسران بهائی خوشحال شدند. در ایران و کشورهای مسلمان دیگر هر چه بتوانید با پیروی از مد و تبلیغات، ملت اسلام را رنج دهید.» [6]

درحقیقت باید گفت که ترویج فرهنگ برهنگی نه برای پیشرفت زن، بلکه با هدف استفاده ابزاری از زنان در پیشرفت بهائیت مطرح می‌شود.

پی‌نوشت:
[1]. اشراق خاوری، مطالع الأنوار، بی‌جا: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، صص 264-263
[2]. اشراق خاوری، گنجینه حدود و احکام، بی‌جا: مؤسسه ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ص 219
[3]. فاضل مازندرانی، رساله امر و خلق، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، نشر سوم، 1086 م، ج 3، ص 341
[4]. به نقل از دایره ‏المعارف القرن العشرین، ۱۹۲۳.
[5]. عباس افندی، منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء، نسخه الکترونیکی، ج 1، شماره 38، ص 77
[6]. شنودهای ساواک از جلسه محفلی بهائیان، تاریخ گزارش : 1350/2/18.