عبدالبهاء، نظام رهبری بهائیت را پس از خود، بر دو پایه‌ی مقام ولایت امر و نهاد بیت‌العدل استوار دانسته است. بر اساس تصریح پیشوایان بهائی، وظایف این دو نهاد هیچ‌گونه تزاحمی با یکدیگر نداشته و هیچ‌کدام حق دخالت در امور دیگری را ندارد. این در حالیست که بیت‌العدل، پس از مرگ شوقی افندی، تمام مسئولیت‌های مقام ولایت امر را تصدی کرده است!

بهائیان در حالی علی‌محمد شیرازی را به عنوان امام زمان شیعیان و وارث نبی مکرم اسلام (صلّی الله علیه و آله) معرفی می‌کنند، که بدون شک یکی از مهم‌ترین وعده‌های ظهور مهدی موعود (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)، هنوز تحقق نیافته است. آری؛ جهان‌گیری اسلام، وعده‌ای الهی و قرآنی است که تنها با ظهور مهدی موعود تحقق خواهد یافت.

بهائیان در خصوص لفظ خاتم در آیه‌ی 40 سوره‌ی احزاب، مدعی‌اند که خاتَم، به معنی زینت‌دهنده و یا تصدیق کننده‌ی انبیاء پیشین و نه آخرین آن‌هاست. این در حالیست که: اولا: کلمه‌ی خاتم با هر اعرابی به معنای «ما یختم به» می‌باشد. ثانیا: استعمال لغت، در غیر معنی حقیقی آن است. ثالثا: پیشوایان بهائی بر خاتمیت پیامبر اسلام اعتراف داشته‌اند.

ابوالفضل گلپایگانی با استدلال به برخی آیات قرآن مدعی می‌شود که چون معجزه مورد انکار برخی واقع می‌شود، پس حجیت ندارد. در پاسخ به وی خواهیم گفت: این قبیل آیات بیان‌گر لجاجت عده‌ای در مقابل آیات الهی است، نه زیر سؤال بردن حجیت معجزه؛ چرا که اگر حجیت معجزه را رد کرده بود، نباید با انکار یک قوم، برای قوم دیگر معجزه‌ای ظاهر می‌شد.

در حالی پیشوایان بهائی مهم‌ترین تعلیم خود را تحری حقیقت معرفی کرده و اعتقاد موروثی و تقلیدی را باطل و ناپسند می‌شمارند که عملاً در مورد کودکانشان، چنین تعلیمی را اجرا نمی‌کنند. چرا که به دستور پیشوایان بهائیت، بهائی‌زادگان پیش از رسیدن به سنّ بلوغ، تحت آموزش‌های فشرده‌ای قرار می‌گیرند تا گزینه‌ای جز انتخاب بهائیت برایش باقی نماند.

بهائیان تجلی خداوند در حسینعلی نوری را توجیه ادعای خدایی او می‌دانند. این در حالیست که اولا: هیچ انسانی نمی‌تواند مظهر کامل ذات الهی باشد. ثانیا: منظور از تجلی، ظهور قدرت خداوند بر وجود انسانی پاک است نه واگذاری مقالم الوهیت ثالثا: ادعاهای حسینعلی نوری ارتباطی با تجلی ندارد رابعا: قرآن کریم به امثال بهاءالله، وعده دوزخ داده است.