پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهائیان در حالی علی‌محمد شیرازی را به عنوان امام زمان شیعیان و وارث نبی مکرم اسلام (صلّی الله علیه و آله) معرفی می‌کنند، که بدون شک یکی از مهم‌ترین وعده‌های ظهور مهدی موعود (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)، پس از گذشت نزدیک به 200 سال از هلاکت وی، هنوز تحقق نیافته است.
همچنان که امام باقر و امام صادق (علیهما السلام) در تفسیر این آیه: «وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ [انبیاء/105]؛ و در حقيقت، در زبور پس از تورات نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد»؛ فرموده‌اند: «هُم القائِم و أصحابِه [1]؛ ایشان حضرت قائم و یارانش خواهند بود».
آری؛ روایات اسلامی در حالی از جهان‌گیر شدن حکومت مهدی موعود (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) سخن می‌گویند که اساساً علی‌محمد شیرازی، توان برپایی چنین حکومتی را نیافت و حتی ادعای او پس از قریب 200 سال از هلاکتش، نه تنها جهان‌گیر، بلکه ایران‌گیر نیز نشد!
بی‌تردید جهان‌گیری دین مبین اسلام، وعده‌ای قرآنی است که تنها با ظهور مهدی موعود (عجّل الله تعالی فرجه الشریف)، تحقق خواهد یافت، نه با صِرف ادعای امثال علی‌محمد شیرازی؛ همچنان که در قرآن می‌خوانیم: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ [توبه 33]؛ او کسی است که رسولش را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیین‌ها غالب گرداند، هرچند مشرکان کراهت داشته باشند».

پی‌نوشت:

[1]. القندوزی الحنفی، ینابیع الموده، تحقیق: سیدعلی جمال اشرف الحسینی، بی‌جا: دارالاسوه، چاپ اول، 1416 ق، ج 3، ص 243.