رویکرد تشیع لندنی در مسئله وحدت بین مذاهب
از جمله مبانی فکری جریان انحرافی «تشیع لندنی» این است که طرفدران این جریان، وحدت، یکپارچگی و اتحاد بین مذاهب اسلامی را کفر و آن را ساخته و پرداخته برخی افراد برای حذف ولایت اهلبیت عصمت و طهارت علیهمالسلام میدانند.
.
پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ متأسفانه ناآگاهی ملتها نسبت به مسائل دینی و برنامههای دشمن، آنان را طعمه اهداف مخرب استثمارگران و استعمارگران قرار داده است. علیرغم تمام تلاشها، خوندل خوردنهای دانشمندان و عالمان نامدار اسلام برای حفظ وحدت و یکپارچگی بین مسلمانان، اما عدهای از افراد که از آنها با عنوان پیراون «تشیع لندنی» یاد میشود، به صورت زنجیرهوار بر طبل تفرقه میکوبند و با اعمال افراطی خود، به پروژه اسلامهراسی غرب کمک میکنند.
از جمله مختصات و مبانی فکری این جریان میتوان به این موضوع اشاره کرد که طرفدران این جریان، وحدت، یکپارچگی و اتحاد بین مذاهب را کفر و آن را ساخته و پرداخته برخی افراد زیر زمینی برای حذف ولایت اهلبیت عصمت و طهارت علیهمالسلام میدانند.[1] طرفداران این جریان همچنین دارای یک عقیده هستند که طبق آن، اظهار عقاید افراطی و لعن علنی نسبت به بزرگان و خلفای اهلتسنن واجب و از وظایف آنها به شمار میآید.[2]
به عنوان مثال این جریان در تبلیغات خود وقتی میخواهند مثلاً کفر و الحاد را به «شهید صدر» نسبت بدهند، یک صوت یا یک متنی از ایشان پخش میکنند که ایشان گفته است: «اهلسنت برادران ما هستند». طرفداران این جریان چون تعقل را حذف و مخاطب آنها نیز معمولاً عوام هستند؛ لذا برای تکفیر شهید صدر به همین مقدار اکتفا میکنند. چون شهید صدر گفته است: «برادران ما اهلسنت». پس در نتیجه کافر است.[3] این درحالی است که دیدگاه شیعه اصیل، طبق آیات و روایاتی که تأکید وحدت و یکپارچگی میان مسلمانان میکنند، بر این است که هر کس اصول عقاید اسلام یعنی توحید، نبوت و معاد را پذیرفت، در اجتماع امت واحده اسلامی قرار گرفته و ملزم به رعایت وحدت و همبستگی در میان مسلمین میشود.[4]
علاوه بر این نیز برای مداومت و حفظ این اجتماع و یکپارچگی تدابیری را پیشبینی کرده است که بخشی از آنها جنبه پیشگیری از تفرقه و بخشی دیگر به درمان آن پرداخته است. اینک به بخشی از آیات موجود در قرآن که بر مسئله اتحاد و دوری از اختلاف و تفرقهافکنی تأکید میکند پرداخته میشود: خداوند متعال میفرماید:« وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ؛[5] و همگی به رشته (دین) خدا چنگ زده و به راههای متفرّق نروید و به یاد آرید این نعمت بزرگ خدا را که شما با هم دشمن بودید، خدا در دلهای شما الفت و مهربانی انداخت و به لطف و نعمت خدا همه برادر دینی یکدیگر شدید».
این درست همان خواست دشمنان اسلام است که در تمام دورهها بهویژه در عصر حاضر، مسلمانان را تشویق به صفآرایی در برابر یکدیگر میکند. سیاست اصلی آنها در برابر اسلام جنگافروزی و کشتار مسلمانان به دست یکدیگر است که مسلمانان باید در این آتش فتنه بسیار هوشیار بوده و هر کس که باعث درهم شکسته شدن وحدت کلمه مسلمین شود و با اعمال افراطی، دشمنان اسلام را به هدف مزبور نزدیک کند، چه شیعه باشد، چه سنی، مزدور دشمن است.
پینوشت:
[1]. روزنامه کیهان، «مبانی فکری شیعیان لندنی»، تاریخ انتشار: ۲۱ اسفند ۱۳۹۶، کد خبر: ۱۲۸۳۲۹.
[2]. همان.
[3]. همان
[4]. ویکی فقه، مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی.
[5]. سوره مبارکه آل عمران، آیه 103.
افزودن نظر جدید