«احمد صبحی منصور» از چهره‌های شاخص جریان «قرآنیون» با استدلال به بخشی از آیه سوم سوره مبارکه «مائده» می‌نویسد: «خداوند نعمت را بر ما، به واسطه ارزانی داشتن دین اسلام، تمام کرد و این نعمت بزرگ، به واسطه کامل بودن وحی و قرآن است». «صبحی منصور» با مغالطه، به بخشی از آیه استدلال می‌کند که هیچ ارتباطی با مسئله کمال قرآن ندارد و آیه مربوط به اکمال دین است.

دکتر«احمد صبحی منصور» یکی از چهره‌های شاخص جریان قرآنیون در زمینه عدم نیاز قرآن به تفسیر می‌نویسد: «قرآن کتاب آسمانی تام و کاملی است و آنچه که کامل است نیازی به چیز دیگری ندارد». این استدلال صبحی منصور مشتمل بر چند مغالطه است؛ زیرا صبحی منصور در این استدلال «کمال» را با مسئله نیاز قرآن به تفسیر متضاد دانسته؛ در حالی که کامل بودن، یک مسئله جدا است و به معنای این نیست که نیازمند تفسیر نباشد؛ زیرا تفسیر توضیح است، نه تکمیل.

ازجمله انحرافات «انجمن حجتیه» این بود که باعث شد وقت و نیروی بسیاری از جوانان مذهبی که می‌توانستند نقش مهمی در مبارزات انقلابی ایفا نمایند، تلف شود وهمچنین با تلقین ادای تکلیف در صورت مبارزه با بهائیت به جوانان، باعث شد که انگیزه مبارزه با رژیم سفاک پهلوی در آنان سست شود.

دکتر «احمد صبحی منصور» از چهره‌های «قرآنیون»، با استدلال به بخشی از آیه 38 سوره انعام، ادعا می‌کند که قرآن همه نیازهای دینی را بیان کرده و دیگر به سنّت و حدیث نیازی نیست. این مطلب در صورتی کامل است که مقصود از «الْكِتَابِ» در آیه، قرآن باشد؛ لکن این مطلب ثابت نیست و صدر و ذیل آیه نشان می‌دهد که مقصود، کتاب خلقت یا همان لوح محفوظ است، نه قرآن.

انجمن حجتیه در سال 1335 تأسیس شد. انجمن برای نظم و انسجام فعالیت‌های خود، اساسنامه‌ای تنظیم کرد. در این اساسنامه یکی از اهداف تشکیل انجمن «اصلاح جهات مادی و معنوی جامعه» ذکر شده است، ولی بعد از آن، در تبصره دوم آمده: «انجمن به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نخواهد داشت»؛ اما میان آنچه‌ که به عنوان هدف ذکر شده و آنچه که در اساسنامه آمده، تناقضات آشکاری وجود دارد؛ چگونه ممکن است که هدف گروهی، اصلاح جهات مادی و معنوی جامعه باشد، اما به هیچ وجه در امور سیاسی مداخله نکند؟!

«تشیع انگلیسی» یا «تشیع لندنی» از جریان‌های انحرافی و افراطی است که از حمایت همه‌جانبه برخی از کشورهای غربی مانند انگلیس برخوردار است؛ دبیر کل مجمع تقریب مذاهب اسلامی می‌گوید: «اطلاعات دقیق و مدارک مستند داریم که عربستان سعودی که طبیعتاً باید دشمن تشیع افراطی باشد، به جای دشمنی، با واسطه و روش‌های خاص خود، از این جریان افراطی حمایت می‌کند».