جریان افراطی و انحرافی «تشیع انگلیسی» با انحصار گرایی، برداشت خود از دین را همان دین حقیقی و حقیقت دین دانسته و از قبول آراء دیگران سر باز می‌زند. پیروان این جریان همچون وهابیون به تکفیر مخالفین خود پرداخته و به آنها توهین می‌کنند و کمترین زاویه با اندیشه‌های خویش را از سوی دیگران برنتافته و با معرفی عادات التقاطی خویش به‌عنوان معیار پذیرش شریعت و قبول اسلام، تکفیر و تفسیق مسلمانان، حتی دیگر شیعیان را در دستور کار قرار داده‌اند.

«یحیی محمد» از قرآنیون اهل سنت، منکر حجیت احادیث است؛ وی شبهه می‌کند که با توجه‌ به فاصله زمانی دوره ائمه(ع) و راویان عصر حضور تا زمان تألیف جوامع رجالی شیعه توسط نجاشی و شیخ طوسی که حدود سیصد سال فاصله است؛ چگونه می‌توان به توثیقات این بزرگان رجال اعتماد کرد؛ باید گفت وی اساس ارزیابی راویان را تنها بر اساس کتب رجالی دانسته و از سایر راه‌های اثبات وثاقت راوی (مانند توثیقات عام) غفلت کرده است.

قمه زنی و سایر اعمال انحرافی، در مراسم عزاداری امام حسین (ع) موجب می شود که دین مقدس اسلام و مذهب شیعه در جهان، بی منطق قلمداد شـده و عنوان خرافی به آن داده شود و در نتیجه باعث هتک حرمت به عزاداری و موجب تمسخر و توهین به دین و مذهب می‌گردد.

انگلیس می خواست ثابت کند که مردمان مستعمره هند و سایر کشورهای اسلامی که با شمشیر و زنجیر به بدن و سر خود ضربه می زنند و به آن صورت در خیابان‌ها ظاهر می‌شوند، احتیاج به ولی و قیمی دارند که آنان را از جهل و توحش موجود برهاند.

برقعی، از چهره‌های شاخص جریان قرآن‌بسندگی، زیارت قبور را بدعت دانسته و برای اثبات ادعای خود، به خطبه 83 نهج‌البلاغه استدلال می‌کند؛ در حالی‌که این سخن حضرت، هیچ دلالتی بر ادعای برقعی ندارد و حتی مراجعه به سایر کلمات حضرت، رابطه روح انسان پس از مرگ با عالم مادی را نیز ثابت می‌کند.

برقعی از بزرگان جریان قرآنیون ادعا کرده است که آیات قرآن برای عموم مردم قابل فهم و منکر حجیت سنت نبوی شده است؛ درحالی‌که برای اثبات این ادعا، باید تمام آیات قرآن را کنار هم دید و گزینشی به آنها رجوع نکرد. چون همان قرآنی که خود را نور و مبین معرفی می‌کند، در آیه دیگری فرمان به اخذ تمام اقوال رسول خدا (ص) را نیز صادر کرده است.