جریان های افراطی
انجمن حجتیه در شمار جریان‌های استعماری یا در جهت منافع استعمار و استکبار است؛ ازجمله رویه آنها، بی‌اعتقادی رهبران آن به تشکیل حکومت اسلامی پیش از ظهور، عدم اعتقاد به ولايت فقيه و انحراف در بحث دشمن شناسی و پرداختن به مسائل تفرقه انگیز و خلاف وحدت است.
یکی از موارد انحرافی و از مصادیق افراط سیاسی در جریان تشیع انگلیسی، مخالفت با روز قدس و آرمان آزادی فلسطین و قدس است؛ باوری که ریشه در انحراف و غلو در تبری آنان دارد؛ لذا در اقدامی رسمی مؤسسه رسول اعظم (ص) وابسته به بیت سید صادق شیرازی، جمعه آخر ماه مبارک رمضان را به عنوان روز نصرت عسکریین (ع) نامگذاری کرد و برای کمرنگ کردن استکبارستیزی مردم مسلمان جهان در روز قدس و جمعه آخر ماه رمضان، کاروان‌هایی را برای حضور در شهر سامرا و زیارت حرم عسکریین (ع) راه اندازی کرد؛ در حالی که این امر مخالفت ضمنی با حرکت جهانی روز قدس است.
در روزگارى كه به بركت انقلاب اسلامى ایران، گرايش به تشيع در اقصی نقاط عالم گسترش یافته، انجام كارهايى سؤال برانگيز، مانند قمه زنی و تیغ زنی و ... كه پشتوانه استدلالى محكمى هم ندارد، موجب گريز و بيزارى مردم نسبت به مذهب مى‌شود و بزرگ‌ترين ستم به مذهب اهل بيت (ع) است؛ شیعه محب و مخلصی که روز عاشورا با قمه، بر سر خود و حتی کودکان خردسال می‌زند؛ آیا راضی است که این عمل وی توسط عیب‌جویان و بدگویان که در پی بدمعرفی کردن اسلام و تشیع هستند، عمل او را مستمسک دشمنی خود قرار بدهد؟
تشیع انگلیسی به دنبال تغییر ذهنیت مردم از نمادهای اصلی تشیع به سوی شعائر ساختگی و ترویج اعمال خرافی و بدعت گونه است؛ توهین به دیگر مسلمانان و علمای جهان اسلام و ترویج قمه زنی از شبکه‌هایی که نام‌های مقدسی بر آنها نهاده شده است، یکی از اقدامات این جریان به شمار می‌آید؛ همچنین آنان که اعتقادی به تقیه در زمان معاصر ندارند، با انحراف در اصل تبری، به راحتی به مقدسات اهل سنت توهین می‌کنند و آسیبهای مهمی در موضوع وحدت اسلامی ایجاد کرده‌اند.
جریان تشیع لندنی با سوء استفاده از عشق و علاقه شیعیان به اهل بیت (ع) و با هدف قرار دادن اقشار مذهبی و فهم نقش هیئات مذهبی در بصیرت افزایی، اقدام به مبارزه با خط انقلابی‌گری کرده است؛ آنها با این‌که مدعی دفاع از شعائر حسینی هستند، وقتی فتنه‌گران به ساحت سیدالشهداء (ع) و خانه خدا و جلسات اهل بیت (ع) توهین می‌کنند، دفاع از فتنه گران را ترجیح داده و در مقابل این اقدامات سکوت کردند.
انجمن حجتیه در شمار جریان‌های استعماری یا در جهت منافع استعمار و استکبار است؛ ازجمله رویه آنها، مشی جانبدارانه نسبت به حکومت طاغوت و بهره‌مندی از حمایت‌های ساواک، مواضع سیاسی منفی انجمن حجتیه نسبت به پدیده انقلاب اسلامی و موضع منفی انجمن نسبت به قیام پانزدهم خرداد است.
فرقه شیرازی، جریانی سازمان یافته و یک حزب سیاسی است که اهداف سیاسی خاصی را دنبال می‌کند؛ این جریان افراطی که در ظاهر، اولویت خود را مبارزه با اهل سنت و اسلام سنی قرار داده است، در واقع بازیچه دست استعمارگران برای تفرقه اندازی است. آنان با جبهه کفر تعامل خوبی داشته و عملاً شعار مبارزه با استکبار و استعمار را قبول ندارند.
در سال‌های اخیر جریان افراطی تشیع انگلیسی با سوء استفاده از عشق و علاقه شیعیان به اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و با هدف قرار دادن اقشار مذهبی و فهم نقش هیئات مذهبی در بصیرت افزایی اقدام به مبارزه با خط انقلابی‌گری کرده و در این راه، کمک‌های مالی خود را به جلسات، هیئات مذهبی و مواکب، مشروط به اجرای دستورالعمل‌های سیاسی کرده است.
از مصادیق غلو در تولی در گروه افراطی شیعه انگلیسی، انجام اعمال انحرافی در عزاداری بر سیدالشهدا (ع) است؛ این جریان، ابتدا تولی را به صرف دوست داشتن تقلیل می‌دهد و آن را مقدمه عمل نمی‌داند و عزاداری را هدف قیام عاشورا معرفی می‌کند؛ سپس برای انجام عزاداری، به رفتارهای انحرافی در سوگواری روی آورده، موجب سنگ اندازی در مسیر رشد و بالندگی این حرکت می‌شود.
فرقه شیرازی، جریانی سازمان یافته و یک حزب سیاسی است که اهداف سیاسی خاصی را دنبال می‌کند. این جریان، حزبی سیاسی با شعارها و پوشش دینی است که به دنبال اهداف سیاسی می‌رود و از طرف بیگانگان، حمایت کامل می‌شود. بعضی معتقدند این جریان افراطی، قبل از انقلاب اسلامی، تعصب چندانی نسبت به قمه زنی نداشت و طرفداری افراطی آنها از روی غرض ورزی آغاز شده است.
انجمن حجتیه در ابتدا که عراق به ایران حمله کرد، هیچ‌گونه عکس‌العملی مانند کلیه گروهک‌ها و مجامع بین‌المللی از خود نشان نداد و پس از مدتی با همان دلایلی که علیه رژیم شاه، مبارزه نکردند و حتی با آن سازش و در مواردی همکاری داشتند، شروع به محکوم کردن جنگ در زمان غیبت امام زمان (عج) کردند.
تشیع انگلیسی با غلو در تبری، اسلام را در تبری دروغین خلاصه می‌کند و تمامی مطالب دینی را به سمت آن سوق می‌دهد؛ از دیدگاه شیعه لندنی، تبری، مخاصمه و مواجهه با اهل سنت و توهین و دشنام به آنها و مقدسات آنها معنا می‌شود، این تفسیر از تبری که حاکی از نگاه بسته و فقط تاریخی به این اصل مترقی و به روز است، نوعی غلو در عقیده را در پی دارد.
در آیات قرآن کریم به صراحت مسئله تقیه مطرح شده و به آن مشروعیت داده شده است؛ اما فعالان و مبلغان جریان افراطی تشیع لندنی، در توجیه فعالیت‌های تفرقه افکنانه خود، منکر اصل تقیه در زمان حاضر شده و معتقدند در زمان معاصر، حکم تقیه لغو شده و تقیه در زمان غیبت جایز نیست.
تشیع لندنی به مانند جریان انجمن حجتیه که تشکیل حکومت در زمان غیبت را بدعت می‌داند، دارای تفکر جدایی دین از سیاست است. رهبران این جریان افراطی برای دیدگاه خود، استناداتی روایی نقل می‌کنند، در حالی‌که در سند برخی از این روایات، افراد ضعیف و دروغگو هستند و دلالت اخبار آنان با دیگر روایات، در تناقض است.