اخبار اهل سنت
عبدالحمید ادعا می‌کند که انتقادات خیرخواهانه‌ای علیه نظام دارد و مدعی است که در کشورهای دیگر به منتقدین پاداش می‌دهند. وی گفته است: «اگر امروز زندانیان سیاسی را آزاد کنید، همین فردا پول شما ارزش پیدا می‌کند». ظاهر سخنان او نشان می‌دهد که به بهانه مزایای انتقاد، در حال مخالفت با حاکمیت است و قصد جریان‌سازی علیه جمهوری اسلامی و مسئولین آن را دارد.
حدود 10 ماه است که عبدالحمید به اعتراض علیه نظام اسلامی پرداخته و اقدامات خیرخواهانه جمهوری اسلامی را کافی نمی‌داند؛ این موضع‌گیری باعث انجام عملیات تروریستی در استان سیستان و بلوچستان شده که وی از آنها اعلام برائت می‌کند، ولی در بیانیه تروریست‌ها دلایلی جز سخنان عبدالحمید وجود ندارد که به صورت منطقی، این حوادث به پای وی نوشته خواهد شد.
عبدالحمید مدتی است که از کشتگان مهرماه مسجد مکی، دادخواهی می‌کند. وی با اینکه در این حادثه، پرونده قضایی تشکیل شده و در دادگاه نظامی در حال رسیدگی است، آن را کافی نمی‌داند؛ در حالی که طبق مبنای خودش، اعدام در این قضیه معایبی دارد که باید از آن صرف‌نظر کرد. همچنین از نظر اسلام و سیره پیامبر (ص) و خلفا نیز این مأمورین اعدام نمی‌گردند.
عبدالحمید با طعنه به رونمایی از موشک هایپرسونیک «فتاح» گفت: «زمانی ما خوشحال‌تر می‌شویم که به‌جای رونمایی از سلاح، شکم مردم سیر شود.» در پاسخ او باید گفت، عدالت این است که هر چیزی در جای خود قرار داده شود. امنیت، از اساسی‌ترین و اصلی‌ترین نیازهای یک ملت و یک کشور است. تقویت قدرت دفاعی نیز دستور قرآنی است و اهمیت آن کمتر از سیر کردن شکم مردم نیست، گرچه دولت از آن نیز غافل نیست و نباید باشد.
پس از دیدار رهبر انقلاب با نمایندگان مجلس، عبدالحمید گلایه‌های خود از نظام را به سمت مجلس کشاند و با اعتراض به نمایندگان، آنان را غیر مستقل و غیر آزاد خواند؛ رهبر انقلاب به نمایندگان توصیه کرد که نباید به این حرف‌ها که از روی غرض یا بی‌اطلاعی از مصلحت گفته می‌شود، اعتنا کنید. این مجلس، در مجموع و در نگاهی کلی، مجلسی انقلابی، جوان، پرتحرک و دارای مصوبات خوب برای رفع مشکلات کشور است.
عبدالحمید، لیدری اغتشاشات بلوچستان را به عهده گرفته و مدعی است که اعتراضات و مخالفتش با نظام، سخن مردم است و این صدا خاموش‌شدنی نیست. وی به بهانه مشکلات اقتصادی و رساندن این مشکلات به مسئولین، با اعدام مجرمین مخالف است؛ از بهائیان، قاچاقچیان، بی‌حجاب‌ها و حتی اسرائیل، حمایت کرده و سیاست خارجی ایران را نیز مورد نقد قرار می‌دهد. انتقاد وی اگر از درد مردم بود، باید از عملکرد دولت در ایجاد اشتغال و تلاش برای تولید و صادرات بیشتر و دستیابی به طلب‌های ارزی ایران، تقدیر به عمل می‌آورد!
دو جریان اتفاق افتاد؛ در یکی نیروهای اطلاعاتی، گروهی را که غیرقانونی وارد کشور شده بودند، بازداشت کرده و آنها به کار غیرقانونی خود اعتراف کردند؛ در مورد دوم، فردی توسط انتظامات مسجد مکی دستگیر شد و اعترافاتی تحت فشار و شکنجه داشت. اما مسجد مکی اعترافات گروه اول را اجباری و ادعای اعتراف از روی اجبار فرد دستگیر شده توسط مسجد مکی را کذب محض می‌داند.
پس از توفیقات دولت در سیاست خارجی، عبدالحمید که در سابق، دولتمردان را به تغییر در سیاست خارجی، جهت حل مشکلات دعوت می‌کرد، اکنون لب به شکایت گشاده و می‌گوید سیاست خارجی مهم نیست، بلکه به سیاست داخلی بپردازید. سخن او این شائبه را افزایش می‌دهد که علت انتقادات وی، نفع مادی خود و دار و دسته مسجد مکی است.
عبدالحمید که هر هفته به دنبال سوژه جدید برای ادامه اعتراضات خود است، شبهه‌ای قدیمی جهت طرح در این هفته را از اتاق فکر خویش، دریافت کرد و آن اعدام‌های سال 67 بود. ازآنجاکه او نتوانست خوب آن را مطرح کند، رسانه‌های معاند، حواشی مربوط به این شبهه را نیز پخش کردند. وی این اتفاق را ضربه به اسلام دانست، درحالی‌که برای دفع توطئه علیه نظام اسلامی، راهی جز آن نبود.
محبت اهل بیت(ع) برای اهل سنت، جزء لاینفک ایمان آن‌هاست؛ به طوری‌که اگر محبت اهل بیت(ع) را نداشته باشند، ایمان آنها مشکل دارد.
اگر مذهب ما برای عزاداری، دست ما را نبسته بود، برای امام حسین (علیه‌السلام) شدیدتر از شیعیان عزاداری می‌کردیم. ما باید با اخوت و برادری، مسیر امام حسین (علیه‌السلام) را ادامه دهیم.
در مورد اسلام شروع به مطالعه و تحقیق کردم و فهمیدم دین اسلام دین جهانی، کامل و زیبا است. قبل از اسلام، بودایی بودم و با مسیحیت آشنا؛ بعد از 11 سپتامبر بر روی ادیان و مذاهب مطالعه و با اسلام مقایسه کردم و به این نتیجه رسیدم دین صحیح، اسلام است، ... به عشق روضه‌های مولایم امام حسین (علیه‌السلام) فارسی یاد گرفتم.
عده قلیلی از علمای اهل سنت، هر هفته با عبدالحمید دیدار کرده و از مواضع او حمایت می‌کنند. در این جلسات به حادثه مهر 1401 زاهدان می‌پردازند و مجازات آمران و عاملان این حوادث را خواهانند؛ در حالی که در این جریان، اگر قصوری متوجه نظام بوده، جبران شده است؛ برخورد و مجازات عوامل مسجد مکی نیز که در رخ دادن این جریان بی‌تأثیر نبودند، با این جلسات نمایشی به حاشیه نخواهد رفت.
عبدالحمید که علما را در تقابلش با نظام اسلامی، همراه نمی‌بیند، به آنان اتهام می‌زند که چون حقوق‌بگیر دولت شده‌اید، از دولت شکایت نمی‌کنید و به حکومت سفارش می‌کند به علما حقوق ندهید و آنان را به خود وابسته نکنید؛ از طرف دیگر ادعا کرده که هیچ کمک دولتی برای مسجد خود و اداره آن و هزینه‌های شخصی‌اش نگرفته و نمی‌گیرد که این کلام توهین به شعور مخاطبان است!