اخبار اهل سنت
هدف شبکه‌های ماهواره‌ای و رسانه‌های وهابیت فارسی زبان که به نام اهل سنت برنامه می‌سازند، دشمنی با نظام اسلامی است که بیش از چهل سال، در جهت سرنگونی نظام تلاش کرده‌اند؛ اگر علمای اهل سنت در مسیر آنان گام بردارند، به شدت مورد حمایت قرار می‌گیرند، ولی اگر با نظام اسلامی همراهی کنند، در هر جایگاهی باشند، مورد نکوهش این رسانه‌ها قرار می‌گیرند.
افرادی در کسوت عالم اهل سنت، با شبکه‌های معاند مصاحبه کرده و اخبار دروغی علیه حکومت منتشر می‌کنند. جمهوری اسلامی در راستای وظیفه خود، افراد مخل به امنیت را بازداشت می‌کند. بیانیه‌ای به دفاع از این مجرمین با نام جامعه مدرسین دارالعلوم زاهدان منتشر می‌شود که لازمه استدلال آنان، مشرک کردن اهل سنت، مخالفت با مبانی اسلام و فقه حنفی و خروج از دایره مسلمین و پیوستن به جاهلیت است.
عبدالحمید که در سال‌های قبل گفته بود، صلح و سازش با اسرائیل فایده‌ای ندارد و کسی که سخن از صلح با اسرائیل می‌گوید، گمراه است، هفته گذشته بر خلاف نظرات قبلی خود از ضرورت صلح بین فلسطین و اسرائیل سخن گفت و در راستای نشان دادن روحیه صلح و سازش، در جنایات و ظلم‌های اسرائیل علیه مسلمانان شریک شد.
عبدالحمید با حمایت از مجرمین اغتشاشات گفت، ملت ایران اعدام را نمی‌پذیرد؛ اعدام را برای هیچ کجای دنیا نمی‌خواهند. مگر در صدر اسلام چه تعداد انسان اعدام شده است. در اسلام اعدام نیست، مگر در قصاص و بعضی موارد بسیار نادر؛ اشتباه وی این است که ابتدا اعدام را به طور مطلق رد کرده و خود را با مخالفین همراه نشان داده، سپس استثنائاتی را پذیرفته؛ به جرأت می‌توان گفت، به اندازه‌ای که در ایران در مورد نریختن خون به ناحق رعایت و احتیاط صورت می‌پذیرد، در هیچ کشور دیگری در دنیا، این اتفاق نمی‌افتد.
عبدالحمید با اعتراض به ممنوع المنبر شدن و فشار بر علمای اهل سنت، خواستار حفظ حرمت علما شد؛ در حالی که افرادی که وی مد نظر دارد، عالم نمایانی هستند که باعث گمراهی مردمند و وظیفه نظام اسلامی جلوگیری از گمراهی مردم توسط این افراد است؛ نمونه‌هایی شدیدتر در صدر اسلام صورت گرفته که حتی عالمی از نقل حدیث نبوی ممنوع می‌شد.
عبدالحمید اغتشاشات علیه نظام را به انقلاب 57 تشبیه کرد و گفت بین معترضین اتحاد و انسجام ایجاد شده، اما در انقلاب 57، مردم به رهبری امام خمینی (ره) برای آزادی از یوق استکبار، استبداد شاهنشاهی و سربلندی اسلام و حفظ احکام اسلامی قیام کردند؛ در حالی‌که خواسته اغتشاشگران، کنار نهادن احکام اسلامی و اطاعت محض از آمریکا و انگلیس بود.
یک سال پیش محمد حسین گرگیج بعد از توهین به مقدسات مسلمانان، از امامت جمعه منع شد؛ وی دو هفته قبل، نماز جمعه را اقامه کرد؛ دادگاه ویژه از وی خواست در دادگاه حاضر شود؛ اما مریدانش نگذاشتند؛ مقامات امنیتی به وی اعلام کردند که حق «امامت و ایراد خطبه جمعه» و «هرگونه فعالیت رسانه‌ای» ندارد؛ عده‌ای در مقابل منزلش تجمع کردند. وی با این سخن که امام جمعه را مردم انتخاب می‌کنند، با تصمیم نظام مخالفت کرد؛ عبدالحمید هم از وی حمایت کرد.
عبدالحمید در موقعیتی قرار گرفته که به عنوان سردمدار مخالفین علیه نظام مطرح شده است؛ سیاست‌مداران با تجربه، توصیه‌هایی به او می‌کنند؛ ازجمله رئیس اسبق کمیسیون امنیت ملی مجلس در نامه‌ای به وی این سؤال را پرسیده که آیا می‌دانید جمهوری اسلامی برای عملکرد شما در مسجد مکی و حضور صدها طلبه غیر قانونی خارجی، مورد اعتراض رؤسای جمهور برخی کشورها قرار گرفته و هزینه سیاسی پرداخت کرده است؟ چرا ناشکری کرده و قدردان نظام نیستید؟
جمعی از تشکل‌های دانشجویی استان سیستان و بلوچستان، با صدور بیانیه‌ای خواستار حضور عبدالحمید در جلسه پرسش و پاسخ با نمایندگان تشکل‌های دانشجویی استان شدند؛ پس از یک هفته، دفتر دانشجویی دارالعلوم به این نامه با فرافکنی پاسخ داد و هماهنگی این جلسه پرسش و پاسخ را در مسجد مکی فراهم نکرده و فقط به باز بودن درب مسجد مکی به روی همه اشاره کرده است.
عبدالحمید در خطبه نماز جمعه از حقوق زنان حمایت کرد و گفت: حکومت‌ها وظیفه دارند برای زنان و مردان زمینه تحصیل را فراهم کنند؛ شنیدم شصت درصد شرکت کنندگان کنکور، زن هستند؛ زنان تلاش بیشتری می‌کنند؛ باید همه به زنان توجه کنند. راهشان را نبندید؛ همه جوانان ما باید درس بخوانند.
مولوی عبدالحمید در انتقاد اخیر خود گفته است که فرد هشتاد، نود ساله، نمی‌تواند برای جوانان تصمیم بگیرد؛ وی در این سخن بی اساس خود، خلاف عرف بین المللی و مخالف معارف اسلامی نظر داده است تا مخالفت جدیدی علیه نظام اسلامی توسط او مطرح شده باشد.
برخی از سیاسیون اهل سنت، از اتفاق اخیر در افت فشار گاز در یکی از شهرهای استان خراسان جنوبی، سوء استفاده کرده و به مسئولین کشور اهانت کرده، با این مقدمه که امروز در کشور، امر به معروف و نهی از منکر ترک شده و امر به معروف و نهی از منکر، بیشتر متوجه زمامداران است، خواستار استعفای مسئولین از جناح مخالف شده است که نهایت بی‌انصافی و استفاده ابزاری از اصطلاحات دینی است.
عبدالحمید می‌گوید:«نه ائمه جمعه و خطبا می‌توانند مشکلات کشور را با وعظ و تبیین حل کنند و نه این مشکلات، با مداحان حل می‌شود»؛ اما خود او که از وعاظ و خطبا است، بنا بر نظر کارشناسی خودش، حلّال مشکلات نیست؛ بنابراین باید لطف کند و در مسائل سیاسی و امور حکومت داری که به مغز متفکر و صاحب تجربه و فرد دلسوز نیاز است، دخالت نکند.
عبدالحمید در سخنرانی خود ادعا کرده است که من زندگی علمی خود را از پادشاهی و رهبری بیشتر می‌پسندم، ولی اقدامات او نشان از تلاش وی در دیده شدن و جلب توجه دارد؛ از هر گوشه‌ای از کشورمان یکی از عالم‌نمایان اهل سنت که حتی برخی نیز مجرم و سابقه‌دار هستند، داعیه‌دار رهبری عبدالحمید شده‌اند. این افراد، عبدالغفار نقشبندی، گرگیج و حسن امینی هستند.