پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عبدالحمید که هر هفته، جلساتی با عده‌ای از علمای مناطق مختلف سیستان و بلوچستان برگزار می‌کند و وانمود می‌کند اغتشاشات و اعتراضات پس از ۹ ماه، هنوز ادامه دارد. یکی از مواردی که در این جلسات مطرح می‌کند، دادخواهی از حادثه ٨ مهر زاهدان است. وی در نمازهای جمعه نیز در چند جمله، هر هفته تعریضی به این قضیه دارد.

او در این‌ باره، در سخنان جمعه این هفته گفت: «در مورد کسانی که در این مصلا به شهادت رسیدند، هنوز رسیدگی نشده است. البته پرونده تشکیل شده و قضات به‌صورت مستقل در دادگاه نظامی مشغول هستند و شنیده‌ایم که دستوراتی هم از سوی مقامات بالا صادر شده و امیدوار هم هستیم که رسیدگی بشود، اما ما انتظار رسیدگی عاجل داشتیم و انتظار داشتیم که هنوز خونی خشک نشده، شما قاتلان را قصاص می‌کردید. اجرای عدالت در کشور آرامش و سکون می‌آورد.»[1]

باید به وی چند نکته را یادآور شویم:
اول اینکه نظر عبدالحمید در همین ۹ ماه گذشته در رابطه با اعدام جنایت‌کاران و قاچاقچیان این بود که این عمل صورت نگیرد؛ وی با مطرح کردن بحثی احساسی، با این اعدام‌ها مخالفت می‌کرد. او این‌طور گفته است: «تعداد زیادی را... اعدام کردند که زن و بچه دارند! چه کسی اینها را کفالت می‌کند؟ چه کسی بچه‌های اینها را سرپرستی می‌کند؟ آیا حکومت به رعیتش مسئولیت ندارد؟ اینها پدر و مادر و برادر و فامیل دارند! پدر، مادر چه داغی دارند؟ با اعدام‌ها چه دردی ایجاد می‌شود؟ دشمنی درست می‌شود! مخالف درست می‌شود! چرا این فکر را نمی‌کنند.»[2]

وی این سخنان را درباره قاچاقچیان گفته است که در قانون رأفت‌آمیز جمهوری اسلامی ایران، حمل و نگهداری بیش از 5 کیلوگرم تریاک و حشیش و حمل و نگهداری بیش از 30 گرم هروئین و مواد مخدر صنعتی، حکم اعدام دارد و کمتر از این مقدار، حبس، شلاق و جریمه نقدی.

او که در موارد مختلف از خلاف‌کاران و محاربان دفاع کرده و عدم اعدام آنان را خواستار شده، چگونه در مورد حادثه مهرماه زاهدان، قضاوت‌های صورت گرفته و دل‌جویی‌ها و شهید خواندن کشتگانِ بی‌گناه را کافی ندانسته و معتقد است که باید عده‌ای به عنوان آمران یا عاملان این اتفاق، مجازات و اعدام شوند.

در صورت اعدام این مأمورین نظام، طبق استدلال عبدالحمید، وی باید پاسخ دهد که آیا آنان زن و بچه ندارند؟ چه کسی اینها را کفالت کند؟ چه کسی بچه‌های اینها را سرپرستی کند؟ آیا حکومت به رعیتش مسئولیت ندارد؟ اینها پدر و مادر و برادر و فامیل دارند که پس از اعدام این مأمور حکومت، دیگر دلشان با نظام صاف نمی‌گردد! پدر و مادر آنان چه داغی پیدا می‌کنند؟ آنان که تاکنون به خدمت فرزندشان در راه امنیت نظام افتخار می‌کردند، پس از اعدام آنان چه حسی پیدا می‌کنند؟ با این اعدام‌ها چه دردی ایجاد می‌شود؟ دشمنی درست می‌شود! مخالف درست می‌شود! به این دلایل، نباید کسی در این زمینه اعدام گردد.

نکته دیگر اینکه عبدالحمید که چندین مرتبه نفی اعدام را بر اساس سیره پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و خلفا ادعا می‌کند، باید بداند بر اساس همین سیره، حکم قصور مأمورین در قتل افرادی که نباید کشته شوند، اعدام آنان نیست، بلکه از سوی بیت المال، دیه مقتولین پرداخت شده و از آنان دلجویی می‌گردد.

اسامة بن زید یكی از مشركان را پس از آنكه «لا اله إلا الله» گفت، به قتل رساند؛ وقتی به پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) قضیه را خبر دادند، حضرت، اسامه را احضار کرد و به او فرمود: چرا وی را كشتی؟ پاسخ داد: یا رسول الله! قلب مسلمانان را به درد آورد؛ تعدادی از مسلمانان را كشت؛ هنگامی كه خواستم وی را به قتل رسانم، چشمش كه به شمشیر افتاد، «لا اله إلا الله» گفت. پیامبر اكرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: با این حال وی را كشتی؟ پاسخ داد: آری! در ادامه حدیث آمده كه حضرت چندین بار فرمود: فردای قیامت با كلمه «لا اله إلا الله» چه خواهی كرد؟ عرضه داشت: یا رسول الله! برایم طلب مغفرت كن![3]

پس از فتح مكه، خالد بن وليد را با گروهى براى دعوت از قبيله بنى جذيمة بن عامر، به سرزمين آنان فرستاد. خالد كه از آن قبيله كينه به دل داشت، از روی ستم، چند تن از آنان را كُشت و در اين ماجرا، خسارت‌هايى به آنها وارد شد؛ پيامبر اكرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) از اين جنايت بيزارى جست و به على (عليه‌السلام) مأموريت داد تا به ميان آنان رفته، خسارت و خون بهاى افراد را به طور كامل بپردازد. امیرالمؤمنین (عليه‌السلام) اين مأموريت را با دقت به انجام رساند و چون بازگشت، پيامبر اكرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، كار على (عليه‌السلام) را ستود و بر جايگاه والاى حضرت در هدايت امّت و راهنمايى مسلمانان در آينده، تأكيد كرد.[4]

در زمان خلیفه اول نیز یکی از مأمورین، با طایفه‌ای از مسلمانان جنگید، مردان آنها را کشت و...؛ خلیفه اول برای از بین نرفتن ابهت مأمور حکومت، دیه مقتولین مسلمان را از بیت المال مسلمین پرداخت کرد و مأمورین را توبیخ هم نکرد.[5]

بنابراین بر اساس اسلام و عملکرد پيامبر اكرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و خلفا، راه درست همان کاری است که نظام در قبال این قضیه انجام داده است. در صدر اسلام هم اگر مأمورین حکومت به اشتباه یا حتی از روی عمد قتلی انجام می‌دادند، از بیت المال دیه افراد، پرداخت شده و از آنان دلجویی می‌گردید.

پی‌نوشت:
[1]. سخنرانی عبدالحمید در تاریخ ۱۹ خرداد ۱۴۰۲.
[2]. سخنرانی عبدالحمید در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۲.
[3]. صحيح مسلم، ج۱، ص۹۷.
[4]. دانش‌نامه اميرالمؤمنين عليه السلام بر پايه قرآن، حديث و تاريخ، ج۱، ص۴۰۹.
[5]. اسد الغابه، ابن اثیر، ج۴، ص۴۰.