شیخیه با مطرح کردن اعتقاداتی همچون رکن رابع و نیابت امام زمان (ارواحنا فداه) در عصر غیبت، زمینه‌ی پیدایش بابیه و بهائیه را فراهم آوردند. بعد از ننگی که بهائیان به بار آوردند، مشایخ شیخیه برای اینکه خود را از رفتارهای ناشایست این فرقه‌ی ضاله تطهیر کنند، دست به تکفیر بهائیان زدند و آنها را کافر، نجس و مشرک دانستند.

فرقه‌ی شیخیه، بسان فرقه‌ی مفوضه به انحراف رفته و اعتقاد دارد که ائمه‌ (علیهم السلام) خالق موجودات عالم هستند. شیخیه بارها به سبب این اعتقادش مورد تکفیر علمای شیعه قرار گرفت. شیخ احمد احسایی می‌گوید: «چـرا اسـتبعاد در خالقيت ائمه می‌نمايند و حال‌ اين‌ كه «تبارك‌الله احسن الخالقين» گواه بر آن است كه به جز خداوند، خالق ديگر هست!

هرچند به نظر می‌رسد که شیخ احمد احسایی اولین کسی بوده است واژه هورقلیا را به کار برده است، اما بررسی منابع تاریخی نشان می‌دهد که قبل از وی، شیخ اشراق، ملاهادی سبزواری، ملاصدرا و.. از این واژه در آثار خود استفاده کرده‌اند. می‌توان شیخ احمد احسایی را مروج، مبین و معرف این کلمه دانست. استفاده وی از این کلمه منجر به تکفیر وی شد.

کریمخان کرمانی خود را مفسر اعتقادات شیخ احمد احسایی می‌داند و از همه‌ی مردم می‌خواهد تا بدون تکبر برای رفع ابهامات خود به ایشان روی آورند. وی می‌نویسد: «به غیر از ما کسی درک مسائل ایشان را نمی‌کند و بغیر از ما کسی یک سطر از کتاب‌های ایشان را و بلکه یک کلمه از کتاب‌های ایشان را درک نمی‌کند مگر اینکه باز از خود ما شنیده باشد».

فرقه‌ی شیخیه در طول حیات کوتاه خویش دچار لغزش‌های سنگینی شده است که آتش آن سرانجام دامن ایشان را خواهد گرفت. آنها علمای شیعه و مخالفین خود را کافر و مشرک می‌دانند و هرگونه توهین و دشنامی را متوجه ایشان می‌کنند. همچنین کریمخان کرمانی، دومین جانشین احسایی، برای به قدرت رسیدن در کرمان قتل و کشتار و بی‌رحمی فراوان به راه انداخت.

منابع شیخی و حامیان ایشان ادعا می‌کنند سید کاظم از وفات خویش خبر داشته است و پیامبر اکرم خبر وفات او را از طریق یک چوپان به وی رسانده است. اما این ادعا در حق وی قابل اثبات نیست؛ چرا که سید فرد مجهولی بوده است که عده‌ای از ردیه‌نویسان او را جاسوس روس می‌دانند که در کسوت روحانیت و برای ضربه زدن به اسلام وارد عراق شده تا به اربابان خویش خدمت کند.