قرآن کریم مزد رسالت پیامبر (ص) را مودت اهل بیت (ع) می داند. اما یکی از راه های کسب مودت اهل بیت (ع) زیارت قبور مطهر آن انوار طیبه است. در روایات شیعه، شفاعت پاداشی است که برای زائر قبور مطهر اهل بیت (ع) داده شده است و این منتی است که خدای رحمان به دوستداران ائمه معصومین (ع) عنایت می‌کند.

«برقعی» از بزرگان جریان افراطی «قرآنیون» است که برای انکار مسئله شفاعت تنها به آیات نافی شفاعت اشاره کرده و از آیات اثبات‌کننده شفاعت می‌‌گذرد در حالی که باید این آیات را با هم دید و با توجه به هر دو دسته از آیات، به نتیجه جامعی دست پیدا کرد.

آنچه در روایات رسیده از اهل بیت علیهم‌السلام پیرامون شخصیت آسمانی حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله‌علیها بیان شده، نشان از عظمت و بزرگی مقام این بانوی با کرامت است. بنابر آنچه در روایات اهل بیت علیهم‌السلام پیرامون شخصیت این بانوی عظیم‌الشأن بیان شده، مقام کرامت در دنیا و مقام شفاعت در قیامت و بعد از آن در طبقات بهشت، تنها گوشه‌ای از فضائل دختر موسی بن جعفر علیهما‌السلام و خواهر شمس الشموس علیه‌السلام است.

بر اساس عقاید امامیه، شفاعت به طور کامل از آنِ خداوند است و هیچکس بدون اذن او نمی‌تواند شفاعت کند. اگر خداوند از ایمان بنده ای راضی باشد، به شفیعان اذن می دهد تا در حق او شفاعت کنند.

حیدرعلی قلمداران ازجمله کسانی است که قرآن را برای فهم اسلام کافی می‌ داند و برخی از اعتقادات شیعه مانند بحث شفاعت را مردود می‌ داند. اما به اجماع علماى اسلام، در روز قیامت شفاعت براى پیامبر اعظم (صلى‌الله‌علیه‌وآله) و هر کس که خداوند اذن شفاعت دهد ثابت است و کسى منکر نیست، مگر آنکه معاند است یا از قرآن و معارف اسلامى بى‌خبر است.

ادله متعددی هم‌چون آیه 64 سوره نساء، بر مشروعیت طلب استغفار و شفاعت از اولیاء الهی دلالت می‌کند؛ از همین‌رو مسلمان از صدر اسلام تاکنون، از اشخاص صالح، می‌خواستند که برایشان نزد خداوند متعال، شفاعت و استغفار کنند. بنابراین ادعای برخی از وهابیون معاصر مبنی بر عدم منفعت استغفار صالحین در حق دیگران، ادعایی باطل است.