پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ «حیدرعلی قلمداران » یکی از چهره‌های شاخص جریان انحرافی «قرآنیون»، بسیاری از ضروریات شیعه و حتی برخی معتقدات اهل‌سنت از جمله مسئله «شفاعت» را انکار کرده و در این زمینه می‌نویسد: «شما هرگاه به قرآن کریم مراجعه کنید، می‌بینید که نه تنها مسئله شفاعت در قرآن نیست، بلکه اساساً شفاعت در آن (قرآن) پایه و مایه‌ای ندارد و جز ذات احدیت، کسی را در عرصه قیامت هیچ گونه قدرت و جرئتی نیست».[1]

در پاسخ یه این ادعا باید گفت که:

به اجماع همه علماى اسلام، در روز قیامت، شفاعت براى پیامبر اعظم صلى‌الله‌علیه‌وآله و هر کس که خداوند اذن شفاعت دهد، ثابت است و کسى منکر این نیست، مگر آنکه معاند بوده یا از قرآن و معارف اسلامى، بى‌خبر است.

از جمله آیاتی که خلاف این ادعای قلمداران را اثبات می‌کند، این آیه است که خداوند می‌فرماید: «عَسَى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَحْمُودًا»؛[2] «امید است پروردگارت تو را به مقامی در خور ستایش برانگیزد!»

تمامی مفسران شيعه و سنی، بر اين مطلب اتفاق دارند كه مراد از «مقام محمود» همان مقام شفاعت است كه خداوند آن را به پيامبرش وعده داده است. رسول خدا صلى‌الله‌علیه‌وآله در مورد این آیه فرمودند: «منظور از مقام محمود در جایی که خداوند مى‌‌فرماید: (امید است که خداوند تو را براى مقام محمود برگزیند)، مقامى است که من در آن، براى امتم شفاعت مى‌کنم».[3]

قرطبی از مفسرین بزرگ اهل‌سنت در این زمینه می‌نویسد: «مقام محمود، شفاعت عامه است برای اهل محشر! از مؤمنان و کافران امت‌ها که انبیاء، امت‌هایشان را به پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله ارجاع می‌‌دهند و آن حضرت، در حق ایشان شفاعت می‌‌کند تا اینکه از هول‌ها و ترس‌های این موقف راحت شوند».[4]

یکی دیگر از آیاتی که بر این امر دلالت دارد، آیه: «... وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا»؛[5] «... و اگر هنگامی که آنان (گروه منافق) بر خود ستم کردند، به تو رجوع می‌کردند و از کردار خود به خدا توبه کرده و تو هم برای آنها استغفار می‌کردی و از خدا آمرزش می‌خواستی، در این حال البته خدا را توبه‌پذیر و مهربان می‌یافتند».

مفسرین در تفسیر این آیه می‌نویسند: «این آیه، صریحاً می‌گوید که آمدن به سراغ پیامبر صلّی‌اللّه‌علیه‌وآله و او را بر درگاه خدا شفیع قرار دادن و وساطت و استغفار او برای گنهکاران، مؤثر است و موجب پذیرش توبه و رحمت الهی است».[6]

بنابراین باید گفت که این ادعای قلمداران، مبنی بر عدم وجود شفاعت در قرآن، ادعایی بی‌اساس و خلاف واقع و اجماع فریقین است.

پی‌نوشت:
[1]. قمداران، حیدرعلی، راه نجات از شر غلات، ص277.
[2]. سوره اسراء، آیه 79.
[3]. ابن کثیر، تفسیر ابن کثیر، ج5، ص110.
[4]. قرطبی، ابوعبدالله محمد بن احمد، یوم الفزع الاکبر، محقق: محمد ابراهیم سلیم، مصر، الطبع و النشر مکتبة القرآن، ص153.
[5]. سوره اسراء، آیه 64.
[6]. مکارم شیرازی، ناصر، برگزیده تفسیر نمونه، ج1، ص417.