«نزد ابوسعید خدری رفته، سلام کردیم و نشستیم؛ او از پشت خوابیده و پای راست خود را به روی پای چپ انداخته بود؛ قتاده بن نعمان دستش را به روی پای ابوسعید گذارد؛ وی ناله شدیدی کرد و گفت: دردم گرفت.

حبشی بن جناده می‌گوید: در غدیر خم از رسول خدا شنیدم که می‌فرمود: «هر که من مولای اویم، زین پس علی (علیه السّلام) مولای اوست؛ خدایا دوست بدار هر که او را دوست بدارد و دشمن بدار هر که او را دشمن بدارد و یاری کن هر که او را یاری کند.»
«و عن حبشی بن جناده قال سمعت رسول الله ...»

در روایتی آمده است: «وقتی فاطمه بنت اسد درگذشت، رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) پس از شنیدن خبر فوتش، بر بالینش نشست و فرمود: ای مادرم! خدا تو را رحمت کند و سپس از اسامه و ابو ایوب و عمر و غلام سیاهی خواست که قبری آماده کنند.

شخصی روی قبر حضرت سیدالشهداء (علیه السّلام) ـ العیاذ بالله ـ «عمل زشتی» انجام داد؛ در همان دم او و خانواده‌اش دیوانه شده و به بیماری جذام، برص و فقر گرفتار شدند.
«و عن الاعمش قال خری رجل علی قبر الحسین...»

امام صادق (علیه السلام) فرمود : هر کس بگوید ما پیامبریم لعنت خدا بر او باد و هر کس در این مسأله تردید کند لعنت خدا بر او باد .

احمـد بصـری : ائمـه بـه مقـام نبوت رسیدند و نبی هستنـد.

آیا کسی که مورد لعنت امام صادق (علیه السلام) قرار گرفته باشد عاقبت به خیر می شود؟

به اعتـراف عبـدالبهاء، پیامبرخوانده‌ی بهائیت خـود را خـدای خـدایان معرفی کرده اسـت: «کلُّ الاُلوه مِن رَشح أمری تألَّهت/ و کلُّ الرُّبوب مِن طَفَح حُکمی تربت؛ همـــه خــدایـان از رشحـات (و آثـار) فـرمـانـم بـه خـدایــی رسیدند و همه پـروردگــاران از لبـــریــزی حکـــم من پروردگار گشتند».