عکس
من خسرو پرویز هستم. پادشاه ایران عصر ساسانی. امروز برخی ایرانیان به سبب دوری از دانش و خرد، مرا ستایش و تقدیس میکنند. حال آنکه من یکی از منفورترین پادشاهان تاریخ ایران باستان بودم.
ایرانیان باستان، نخل را درخت آسوریک میخواندند، یعنی درخت عراقی.
تصویر هوایی از یک نخلستان – ایران
ننگ ابدی بر درندگانی که خود را آریایی و پیرو دین انسانیت مینامند، اما از کشته شدن زنان، کودکان و رزمندگان در غزه و لبنان خوشحالند.
مقام معظم رهبری مدّظلّه: دنیای اسلام، شخصیتی باعظمت را؛ و جبههی مقاومت پرچمداری برجسته را، و حزب الله لبنان رهبری کمنظیر را از دست داد؛ ولی برکات تدبیر و جهاد چند ده سالهی او هرگز از دست نخواهد رفت.
درست در زمانی که سرکردگان سنّی و عربی به اسـلام خیانت میکنند و مدعیان دروغین حقوق بشر، رنج بیگناهان را به سُخره میگیرند، شیعه برای بیت المقدس و برای اعتلای پرچم اسلام، همۀ وجود خود را فدا کرده؛ عَلَم آزادگی و شرافت را در جهان به دست دارد.
ابوریحان بیرونی، اندیشمند ایرانی در قرن 5-4 هِجری نوشت: «زبان عربی را بیش از پارسی دوست میدارم. اگر به زبان عربی مرا ناسزا بگویند، خوشتر دارم از اینکه به پارسی مرا ستایش کنند.
هرودوت (Herodotus) مورخ یونانی میگوید: کوروش در آخرین نبرد خود، به طمع دست یافتن به ملکه ماساگتها به سرزمین آنان تجاوز کرد.
خانم نینا پیگولِفسکایا (Nina Pigulevskaya)، استاد دانشگاه لِنینگراد و همچنین عضو انجمن آسیایی فرانسه، متوفای 1970 در مقدمه کتاب «ایران در آستانه یورش تازیان» مینویسند:
ریشه باستانی نماد شیر و خورشید را در سرزمینهای غیر ایرانی باید بجوییم. مثلاً در عراق باستان...
یکی از دلایل مهم که سبب شد اکثر ایرانیان، دین زرتشتی را رها کنند و مسلمان شوند، این نکته بود که ایرانیان، سبک زندگی در اسلام را خردمندانه و آرامشبخش یافتند.
یک نمونه:
در قانون زرتشتی:
ابوریحان، محمد بن احمد بیرونی خوارزمی (قرن 4-5 هجری)، دانشمند برجسته مسلمان ایرانی است. از او آثار بسیاری در ریاضیات، نجوم، دارو شناسی و جغرافیا به جا مانده است. لیکن او پیش از هر چیزی، یک عالم دینی و یک فقیه بود. ابوریحان معتقد بود که دین و سیاست باید عین هم باشند.
قانوننامه اورنَمّو (Ur-Nammu) کهنترین قانوننامۀ شناخته شدۀ دنیا، حدود 4100 سال پیش، تحت نظر پادشاه سومِر تنظیم شد.