ابن نجيم در بحث جواز صدا زدن و اعلان عمومی برای نماز و تشیع جنازه میت آورده است: اگر میت شخصی باشد که مردم به او تبرک می‌جستند، جایز است اعلان عمومی شود تا مردم در نماز میت او و تشیع پیکرش حضور داشته باشند.
البحر الرائق شرح كنز الدقائق، ابن‌نجیم، ج2، ص317.

پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) خطاب به یکی از اصحاب که شکایت از کوچک بودن خانه خود داشت، فرمودند: دستهایت را به آسمان بلند کن و از خداوند خانه‌ای بزرگ طلب کن.
المعجم الكبير، طبرانی، ج4، ص117.

کاتب احمد بن حنبل می‌گوید: قلمی که با آن می‌نوشتم، شکست؛ از این‌رو احمد بن حنبل، قلمی را به من داد و من هم آن را به ابوعلی جعفری هدیه دادم، و او نیز قلم را به غلامش داد و به او گفت: قلم را در نخلستان بگذار، امید است که به برکت این قلم، نخل‌ها بارور شوند؛ پس او نیز همین کار را کرد و همه نخل‌ها بار

عبدالغنی مقدسی حنبلی، گفت که در بازویش دملی وجود داشت که مدت‌های زیادی بازوی او را می‌آزرد و به سبب آن اذیت می‌شد، تا اینکه وی به اصفهان رفت و از آنجا به سوی بغداد حرکت کرد، تا اینکه به قبر احمد بن حنبل رسید؛ بازویش را در حالیکه دمل بر آن بود، و درد شدیدی داشت، به قبر احمد مالید و به برکت قبر احم

فقط مالک و ابوحنیفه نبودند که از محضر امام صادق (علیه‌السلام) کسب فیض کردند؛ بلکه سفیان ثوری، سفیان بن عیینه، شعبة بن حجاج و ... نیز بلاواسطه از امام حدیث آموخته‌اند.
الائمه الاربعه، مصطفی شکعه، ج2، ص29.

ابوحنیفه گفت: هیچ کسی را فقیه‌تر از جعفر بن محمد ندیدم؛ هنگامیکه منصور دوانیقی ایشان را به حیره آورد، به دنبال من فرستاد و به من گفت: ای ابوحنیفه! مردم مفتون (مبهوت) جعفر بن محمد شده‌اند؛ از مسائل سخت خود برای او آماده کن؛ پس برای او، چهل مسأله سخت آماده کردم، سپس منصور، به دنبال من فرستاد؛ ...