امام صادق (علیه‌السّلام) اهل مزاح بود. همواره تبسم ملایمی برلب هایش نمایان بود. هنگامیکه در محضر آن حضرت، نام مبارک رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌) به میان می‌آمد، رنگ رخساره‌‌ی ایشان زرد می‌‌شد. از پیامبر بدون وضو حدیث نقل نمی‌کرد.
مدتی به خانه آن حضرت رفت وآمد داشتم؛ او را ندیدم جز اینکه در یکی از این سه حالت بود؛ یا نماز می‌خواند و یا در حال روزه‌داری و یا در حالت قرائت قرآن بود. سخنی بی‌فایده و گزاف نمی‌گفت. او از عالمان زاهدی بود که از خدا خوف داشت.
الشفاء بتعریف حقوق المصطفی، قاضی عیاض، ص521.
مقاله: «امام صادق(ع) استاد عالمان و پیشوایان اهل سنت»