ابوحنیفه گفت: هیچ کسی را فقیه‌تر از جعفر بن محمد ندیدم؛ هنگامیکه منصور دوانیقی ایشان را به حیره آورد، به دنبال من فرستاد و به من گفت: ای ابوحنیفه! مردم مفتون (مبهوت) جعفر بن محمد شده‌اند؛ از مسائل سخت خود برای او آماده کن؛ پس برای او، چهل مسأله سخت آماده کردم، سپس منصور، به دنبال من فرستاد؛ ... هنگامیکه آن دو را دیدم، هیبتی از امام صادق به من رسید که از منصور به من نرسید؛ ... سپس گفت: برخی از مسائل خود بیاور تا از ابوعبدالله (علیه‌السلام) بپرسیم. شروع کردم به سؤال پرسیدن، ایشان در پاسخ می‌فرمودند: شما در این مسأله کذا و کذا می‌گویید، و اهل مدینه کذا و کذا می‌گویند، و ما کذا و کذا می‌گوییم. گاهی با ما هم نظر می‌شد و گاهی با اهل مدینه و گاهی با همه مخالفت می‌کرد، تا اینکه چهل سؤال را از ایشان پرسیدم و در هیچ‌کدام از این مسائل درنماند. سپس ابوحنیفه گفت: مگر روایت نکردیم همانا که عالم‌ترین مردم، کسی است که اعلم آن‌ها به اختلافات مردم باشد.
تاریخ الاسلام، ذهبی، ج9، ص90.
مقاله: «امام صادق(ع) استاد عالمان و پیشوایان اهل سنت»