عبدالغنی مقدسی حنبلی، گفت که در بازویش دملی وجود داشت که مدت‌های زیادی بازوی او را می‌آزرد و به سبب آن اذیت می‌شد، تا اینکه وی به اصفهان رفت و از آنجا به سوی بغداد حرکت کرد، تا اینکه به قبر احمد بن حنبل رسید؛ بازویش را در حالیکه دمل بر آن بود، و درد شدیدی داشت، به قبر احمد مالید و به برکت قبر احمد، آن دمل از بین رفت و دیگر هیچ وقت آن دمل در بازویش ایجاد نشد.
التبرک بالصالحین بین المجیزین و المانعین، یافعی، ص96.
مقاله: «تبرک به احمد بن حنبل و آثار وی، جایز؛ اما تبرک به آثار پیامبر، شرک!!»